۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۸ : ۱۸
داستان هایی از تشرف یافتگان کوی دوست؛
مُشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید
وقتى همگى به مسجد هجوم مى آورند، مسجد را در حالى خاموش مى يابند كه بوى عطرى فضاى آن را پر كرده بود.
عقیق:جناب حجة الاسلام محقق قمى به نقل از حضرت حجة الاسلام و المسلمين الهى فرمود: «رفيقى داشتم كه قبل از بازسازى مسجد جمكران به همراه تعدادى از دوستانش به آنجا تشرف يافته بود. پس از انجام اعمال، دير وقت شده و به ناچار شب را در يكى از حجرات مسجد، بيتوته مى كنند. نيمه شب وقتى آن دوست، براى تحجد به سوى مسجد روانه مى شود، ناگاه متوجه نورى غير عادى شده، پس با دستپاچگى به سوى دوستانش شتافته، تا آنان بر حضور مبارك امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف در مسجد بشارت دهد:بوى خوش تو هر كه ز باد صبا شنيد
از يار آشنا سخن آشنا شنيد
اى شاه حسن چشم به حال گدا فكن
كاين گوش بس حكايت شاه و گدا شنيد (حافظ)
پس آنان را بيدار كرده و وقتى همگى به مسجد هجوم مى آورند، مسجد را در حالى خاموش مى يابند كه بوى عطرى فضاى آن را پر كرده بود. پس تصميم مى گيرند كه فرشهاى مسجد را ببويند، تا هر جا كه منشاء بوى عطر است، به عنوان جايگاه نماز حضرت(ع) همانجا به نماز بايستند.
با بازرسى فضاى عطر آگين مسجد، به وضوح در مى يابند كه مقابل محراب كوچك - كه مقدارى تو رفتگى داشت - بوى معطر مخصوص حضرت متصاعد است.
آن را كه بوى عنبر زلف تو آرزوست
چون عود گو بر آتش سودا بسوز و ساز (حافظ)
پس از آن روز به بعد، آنان خود را مقيد ساخته اند كه در همانجا نماز بگذراند. (1)
پی نوشت:
1)در صحت استناد مسجد جمكران به حضرت صاحب الامر(عج) همانند مسجد سهله نمى توان ترديد كرد. حوادث عجيب در طول تاريخ گذشته بهترين صدق و گواه بر تعلق اختصاصى مسجد فوق به حضرت ولى الله اعظم(عج) است.
منبع:جام
211008
گزارش خطا
