اقدامات امام حسن عسکری(ع) برای حفظ امانت الهی

عقیق: امام حسن عسکری (ع) یازدهمین پیشوای شیعیان در سال 232 ه.ق چشم به جهان گشودند. پدر ایشان امام هادی (ع) و مادرشان حدیثه است. اعطای لقب عسکری به ایشان به جهت سکونت اجباری حضرت درمحله عسکر سامرا به دستور خلیفه عباسی می باشد.

از مشهورترین القاب حضرت می توان به زکی و ابومحمد اشاره کرد. خلفای هم عصر امام نیز المعتز بالله، المهتدی، المعتمد بوده اند.

باید گفت: در زمان امام حسن عسکری(ع) شیعه به صورت یک قدرت عظیم در عراق در آمده بود وهمه مردم می دانستند که این گروه به خلفای وقت معترض بوده وحکومت هیچ یک از عباسیان را مشروع و قانونی نمی داند بلکه معتقدند که امامت الهی در فرزندان علی (ع) باقی است.

از آنجا که خاندان عباسی می دانستند طبق روایات واخبار متواتر مهدی موعود تار و مار کننده همه حکومتهای خودکامه و از نسل حضرت عسکری (ع) خواهد بود به همین جهت پیوسته مراقب وضع زندگی او بودند تا بلکه بتوانند فرزند امام را به چنگ آورده ونابود سازند.

امام حسن عسکری (ع) علاوه بر موارد فوق به تربیت شاگردانی هم چون ابوعلی احمد بن اسحاق، احمد بن مطهر، ابوهاشم داود الجعفری، ابوعمر، عثمان بن سعید و ... نیز پرداختند تا بتوانند بعد از ایشان به هدایت وتربیت شیعیان مبادرت ورزند.

در خصوص نحوه به شهادت رساندن امام حسن عسکری باید گفت: در طول دوران خلفای عباسی چون معتز ومهتدی آنان همواره تلاش‏هایی را در جهت از میان برداشتن امام انجام دادند که به خواست الهی این تلاش ها بی ثمر ماند.

اما در دوران معتمد عباسی به دلیل افزایش نفوذ و محبوبیت امام (ع) در جامعه و توجه روز افزون مردم به ایشان، معتمد به شدت نگران شده و هنگامی که مشاهده می‏کند زندان و اختناق نه تنها از عظمت ایشان نمی‏کاهد بلکه بالعکس به محبوبیت ایشان می‎ افزاید به شیوه دیرینه خود یعنی به شهادت رساندن امام در حالی که شش سال بیشتر از امامت ایشان سپری نشده بود مبادرت می‏کند. امام حسن عسکری (ع) در خانه ی خود در سامرا و در کنار مرقد پدرشان به خاک سپرده شدند.