یکی از شگفتی های بزرگ آفرینش این است که با تمام عظمتِ عالم هستی، هر چه هست نظم است و استحکام و انسجام و ترکیبات حساب شده است.
عقیق: « الذی خلق سبع سموات طباقا ما تری فی خلق الرحمن من تفاوت فارجع البصر هل تری من فطور؛ همان که هفت آسمان را طبقه هایی(بر روی هم) آفرید. هرگز در آفرینش خدای رحمان تفاوت و ناهمگونی نمی بینی. پس بار دیگر بنگر. آیا(در خلق اشیا) هیچ خلل و شکاف و (خلاف حکمت) می بینی؟»( ملک/۳)فطور از ماده فطر به معنای شکستن و شکافتن و اختلال و فساد است.
یکی از شگفتی های بزرگ آفرینش این است که با تمام عظمتِ عالم هستی، هر چه هست نظم است و استحکام و انسجام و ترکیبات حساب شده و قوانین دقیق؛ و هرچه انسان در جهان آفرینش دقت کند، کم ترین خلل و ناموزونی در آن نمی بیند؛ و اجزای عالم همه به هم متصل و مربوط اند؛ و اتصال آن اجزا به حدی است که همه به صورت یک موجود در آمده اند و نظام واحدی بر آن ها حکم فرماست؛ و همین اتصال برهانی است بر وحدت و توحید مدبر و خالق و گرداننده ی عالم که برهانِ اتصالِ تدبیر نامیده شده است.
این چنین میناگری ها کار تو است
این چنین اکسیرها زاسرار تو است
آب را و خاک را بر هم زدی
زآب و گل نقش تن آدم زدی(1)
پی نوشت ها:
۱- مولوی.
۲- آیه های زندگی،ص۱۶.
منبع:افکار
211008
