امام صادق علیه السلام در روایتی فرمودند: نیکی به والدین و عدم سخن چینی، انسان را در سایه عرش الهی ساکن می کند.
عقیق: عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد علیهم السلام قَالَ بَيْنَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ علی نبینا وآله و علیه السلام يُنَاجِي رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِذْ رَأَى رَجُلًا تَحْتَ ظِلِّ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ يَا رَبِّ مَنْ هَذَا الَّذِي قَدْ أَظَلَّهُ عَرْشُكَ فَقَالَ هَذَا كَانَ بَارّاً بِوَالِدَيْهِ وَ لَمْ يَمْشِ بِالنَّمِيمَةِامام صادق(ع) فرمود: حضرت موسى(ع) در حالی که با پروردگار عزّوجلّ راز و نیاز مىگفت، مردى را در سايه عرش خدا دید. عرض كرد: پروردگارا! اين كيست كه در سايه عرش تو است؟. خداوند فرمود: کسی است كه به پدر و مادر نیکوکار بوده و سخن چينى نكرده است.
پی نوشت:
أمالي الصدوق، ص: 180
منبع:حوزه
211008
