۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۳ : ۲۳
دعای امام صادق براي زائران امام حسين
حضرت پس از اين فراز از دعا، براي زائرين اباعبدالله (ع) به صورت ويژه‌اي دعا مي‌فرمايد و از خداوند مي‌خواهد: · «فَكَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ» خدايا از جانبِ ما رضوان خود را به قدر كافي به اينها بده.
عقیق:«عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ: اسْتَأْذَنْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقِيلَ لِي ادْخُلْ فَدَخَلْتُ فَوَجَدْتُهُ فِي مُصَلَّاهُ فِي بَيْتِهِ فَجَلَسْتُ حَتَّى قَضَى صَلَاتَهُ فَسَمِعْتُهُ وَ هُوَ يُنَاجِي رَبَّهُ وَ يَقُولُ…» (كافي/ج۴/ص۵۸۲) معاوية بن وهب مي‌گويد وارد منزل امام صادق(ع) شدم تا به خدمتِ ايشان شرف‌‌ياب شوم، ديدم حضرت نماز مي‌خوانند. من هم نشستم تا نمازشان تمام شود. بعد شنيدم كه حضرت با خداوند مناجات مي‌كند و چنين مي‌گويد:
«يَا مَنْ خَصَّنَا بِالْكَرَامَةِ وَ خَصَّنَا بِالْوَصِيَّةِ وَ وَعَدَنَا الشَّفَاعَةَ وَ أَعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى وَ مَا بَقِيَ وَ جَعَلَ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْنَا، اغْفِرْ لِي وَ لِإِخْوَانِي وَ لِزُوَّارِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع الَّذِينَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَةً…» اي خدايي كه ما را به كرامت و جانشيني پيامبر اكرم(ص) اختصاص دادي و به ما وعدۀ شفاعت دادي و علم آنچه كه گذشته است و آنچه كه باقي مانده است را به ما عنايت فرموده‌اي. اي خدايي كه دل‌هاي مردم را به سوي ما سوق داده‌اي، مرا و برادرانم را و زوار قبر اباعبدالله(ع) را ببخش و بيامرز، همان كساني كه مال‌هاي خود را در راه امام حسين(ع) انفاق كردند و بدن‌هاي خود را رهسپار زيارت قبر اباعبدالله(ع) نمودند، با اين انگيزه كه:
۱. «رَغْبَةً فِي بِرِّنَا»؛ به ما اهل‌بيت (ع) نيكي كنند.
۲. «وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِي صِلَتِنَا» اميد دارند به آن اجر ويژه‌اي كه تو به خاطر اتصالشان با ما اهل‌بيت(ع)، به آنان مي‌دهي.
۳. «وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ» خوشحالي و سروري كه با اين زيارت خود به قلبِ رسول الله(ص) وارد مي‌كنند. (يعني زائرين قبر امام حسين(ع) قلبِ پيامبر اكرم(ص) را خوشحال مي‌كنند و اين بسيار مهم و ارزشمند است. )
۴. «وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا» زائرين اباعبدالله(ع) اين كار را به انگيزۀ اجابت كردنِ امر ما انجام مي‌دهند.
۵. «وَ غَيْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا» به انگيزۀ ايجاد كردنِ غيض در دلِ دشمنان ما اين زيارت را انجام مي‌دهند.
۶. «أَرَادُوا بِذَلِكَ رِضَاكَ» آنها به واسطۀ اين زيارت، رضاي تو را طلب مي‌كنند.
دعاي ويژۀ امام صادق(ع) براي زائران قبر امام حسين(ع)
حضرت پس از اين فراز از دعا، براي زائرين اباعبدالله(ع) به صورت ويژه‌اي دعا مي‌فرمايد و از خداوند مي‌خواهد:
«فَكَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ» خدايا از جانبِ ما رضوان خود را به قدر كافي به اينها بده.
«وَ اكْلَأْهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ» خدايا اينها را شب و روز حفظ بفرما.
«وَ اخْلُفْ عَلَى أَهَالِيهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ الَّذِينَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَف» خدايا! اينها وقتي براي زيارت قبر حسين(ع) مي‌روند خودت جانشينِ آنها در خانواده آنها باش و برايشان جبران كن.
«وَ اصْحَبْهُمْ وَ اكْفِهِمْ شَرَّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ وَ كُلِّ ضَعِيفٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ شَدِيدٍ وَ شَرَّ شَيَاطِينِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ» خدايا خودت در طول سفر مصاحب و همراه اينها باش و آنها را از شرّ هر ستمگر و دشمنِ نابكاري كفايت كن. و هر آدمِ قوي يا ضعيفي كه بخواهد به اينها شرّي برساند تو محافظت كن و آنها را از شرّ شياطين انس و جنّ حفظ كن.
«وَ أَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْكَ فِي غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ وَ مَا آثَرُونَا بِهِ عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَ أَهَالِيهِمْ وَ قَرَابَاتِهِمْ» خدايا پاداشى را كه در برابر اين غربت از وطن و مقدم داشتن ما بر فرزندان و خاندان و بستگان خود از تو آرزو دارند، به بهترين وجه به آنان ارزانى دار.
«اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا أَعَابُوا عَلَيْهِمْ خُرُوجَهُمْ فَلَمْ يَنْهَهُمْ ذَلِكَ عَنِ النُّهُوضِ وَ الشُّخُوصِ إِلَيْنَا خِلَافاً عَلَيْهِمْ- فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع» خداوندا، دشمنان ما اين سفر را بر آنان عيب گرفتند، ولى اين عيبجويى آنان را از اقدام به اين كار و حركت به سوى ما به رغم خواسته آنان باز نداشت. پس پروردگارا، بر اين چهرهها كه آفتاب آنها را دگرگون ساخته، و بر اين گونهها كه بر قبر حسين(ع) قرار گرفته رحم كن.
حضرت در ادامۀ دعا مي‌فرمايد: «وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْأَعْيُنَ الَّتِي جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتِي جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا وَ ارْحَمِ الصَّرْخَةَ الَّتِي كَانَتْ لَنَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ تِلْكَ الْأَنْفُسَ وَ تِلْكَ الْأَبْدَانَ حَتَّى نُوَافِيَهُمْ عَلَى الْحَوْضِ يَوْمَ الْعَطَش» خدايا رحم كن بر اين چشم‌هايي كه از آنها اشك جاري مي‌شود به خاطر اينكه ما را دوست دارند و رحم كن بر دل‌هايي كه براي ما آتش مي‌گيرند و بي‌قراري مي‌كنند، و رحم كن بر اين ناله‌ها و ضجه‌هايي كه براي ما زده مي‌شود و اين فريادهايي كه براي ما كشيده مي‌شود. خدايا! من اين جان‌ها و اين بدن‌ها را به تو مي‌سپارم تا اينكه روز قيامت آنها را از حوض كوثر سيراب كني. (كافي/۴/۵۸۲ و ثواب الاعمال شيخ صدوق/۹۵)
بعد راوي مي‌گويد امام صادق(ع) مدام در حالي كه سر به سجده گذاشته بود، اين دعاها را مي‌خواند (فَمَا زَالَ وَ هُوَ سَاجِدٌ يَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاء). بعد از پايان دعا، راوي تعجب خود را از اين‌همه اهميتي كه حضرت براي زائرين كربلا قائل شده‌اند ابراز مي‌دارد و حضرت به ايشان مي‌فرمايد: «كساني كه در آسمان براي زوّار قبر اباعبدالله (ع) دعا مي‌كنند خيلي بيشتر از كساني هستند كه روي زمين براي آنها دعا مي‌كنند. » (مَنْ يَدْعُو لِزُوَّارِهِ فِي السَّمَاءِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَدْعُو لَهُمْ فِي الْأَرْض)
امام صادق(ع) در حديث دربارۀ دعاكنندگان براي زائرين امام حسين(ع) مي‌فرمايند: خداوند متعال هفتاد هزار فرشته را بر قبر حضرت امام حسين(ع) موكّل ساخته كه همگى ژوليده و غمگين بوده و هر روز بر آن حضرت صلوات مي‌فرستند و زائرينش را دعاء مي‌كنند؛ وَكَّلَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِالْحُسَيْنِ ع سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ كُلَّ يَوْمٍ شُعْثاً غُبْراً وَ يَدْعُونَ لِمَنْ زَارَهُ؛ (كامل الزيارات/ص۱۱۹)
منبع:حج
211008
«يَا مَنْ خَصَّنَا بِالْكَرَامَةِ وَ خَصَّنَا بِالْوَصِيَّةِ وَ وَعَدَنَا الشَّفَاعَةَ وَ أَعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى وَ مَا بَقِيَ وَ جَعَلَ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْنَا، اغْفِرْ لِي وَ لِإِخْوَانِي وَ لِزُوَّارِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع الَّذِينَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَةً…» اي خدايي كه ما را به كرامت و جانشيني پيامبر اكرم(ص) اختصاص دادي و به ما وعدۀ شفاعت دادي و علم آنچه كه گذشته است و آنچه كه باقي مانده است را به ما عنايت فرموده‌اي. اي خدايي كه دل‌هاي مردم را به سوي ما سوق داده‌اي، مرا و برادرانم را و زوار قبر اباعبدالله(ع) را ببخش و بيامرز، همان كساني كه مال‌هاي خود را در راه امام حسين(ع) انفاق كردند و بدن‌هاي خود را رهسپار زيارت قبر اباعبدالله(ع) نمودند، با اين انگيزه كه:
۱. «رَغْبَةً فِي بِرِّنَا»؛ به ما اهل‌بيت (ع) نيكي كنند.
۲. «وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِي صِلَتِنَا» اميد دارند به آن اجر ويژه‌اي كه تو به خاطر اتصالشان با ما اهل‌بيت(ع)، به آنان مي‌دهي.
۳. «وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ» خوشحالي و سروري كه با اين زيارت خود به قلبِ رسول الله(ص) وارد مي‌كنند. (يعني زائرين قبر امام حسين(ع) قلبِ پيامبر اكرم(ص) را خوشحال مي‌كنند و اين بسيار مهم و ارزشمند است. )
۴. «وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا» زائرين اباعبدالله(ع) اين كار را به انگيزۀ اجابت كردنِ امر ما انجام مي‌دهند.
۵. «وَ غَيْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا» به انگيزۀ ايجاد كردنِ غيض در دلِ دشمنان ما اين زيارت را انجام مي‌دهند.
۶. «أَرَادُوا بِذَلِكَ رِضَاكَ» آنها به واسطۀ اين زيارت، رضاي تو را طلب مي‌كنند.
دعاي ويژۀ امام صادق(ع) براي زائران قبر امام حسين(ع)
حضرت پس از اين فراز از دعا، براي زائرين اباعبدالله(ع) به صورت ويژه‌اي دعا مي‌فرمايد و از خداوند مي‌خواهد:
«فَكَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ» خدايا از جانبِ ما رضوان خود را به قدر كافي به اينها بده.
«وَ اكْلَأْهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ» خدايا اينها را شب و روز حفظ بفرما.
«وَ اخْلُفْ عَلَى أَهَالِيهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ الَّذِينَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَف» خدايا! اينها وقتي براي زيارت قبر حسين(ع) مي‌روند خودت جانشينِ آنها در خانواده آنها باش و برايشان جبران كن.
«وَ اصْحَبْهُمْ وَ اكْفِهِمْ شَرَّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ وَ كُلِّ ضَعِيفٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ شَدِيدٍ وَ شَرَّ شَيَاطِينِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ» خدايا خودت در طول سفر مصاحب و همراه اينها باش و آنها را از شرّ هر ستمگر و دشمنِ نابكاري كفايت كن. و هر آدمِ قوي يا ضعيفي كه بخواهد به اينها شرّي برساند تو محافظت كن و آنها را از شرّ شياطين انس و جنّ حفظ كن.
«وَ أَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْكَ فِي غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ وَ مَا آثَرُونَا بِهِ عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَ أَهَالِيهِمْ وَ قَرَابَاتِهِمْ» خدايا پاداشى را كه در برابر اين غربت از وطن و مقدم داشتن ما بر فرزندان و خاندان و بستگان خود از تو آرزو دارند، به بهترين وجه به آنان ارزانى دار.
«اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا أَعَابُوا عَلَيْهِمْ خُرُوجَهُمْ فَلَمْ يَنْهَهُمْ ذَلِكَ عَنِ النُّهُوضِ وَ الشُّخُوصِ إِلَيْنَا خِلَافاً عَلَيْهِمْ- فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع» خداوندا، دشمنان ما اين سفر را بر آنان عيب گرفتند، ولى اين عيبجويى آنان را از اقدام به اين كار و حركت به سوى ما به رغم خواسته آنان باز نداشت. پس پروردگارا، بر اين چهرهها كه آفتاب آنها را دگرگون ساخته، و بر اين گونهها كه بر قبر حسين(ع) قرار گرفته رحم كن.
حضرت در ادامۀ دعا مي‌فرمايد: «وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْأَعْيُنَ الَّتِي جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتِي جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا وَ ارْحَمِ الصَّرْخَةَ الَّتِي كَانَتْ لَنَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ تِلْكَ الْأَنْفُسَ وَ تِلْكَ الْأَبْدَانَ حَتَّى نُوَافِيَهُمْ عَلَى الْحَوْضِ يَوْمَ الْعَطَش» خدايا رحم كن بر اين چشم‌هايي كه از آنها اشك جاري مي‌شود به خاطر اينكه ما را دوست دارند و رحم كن بر دل‌هايي كه براي ما آتش مي‌گيرند و بي‌قراري مي‌كنند، و رحم كن بر اين ناله‌ها و ضجه‌هايي كه براي ما زده مي‌شود و اين فريادهايي كه براي ما كشيده مي‌شود. خدايا! من اين جان‌ها و اين بدن‌ها را به تو مي‌سپارم تا اينكه روز قيامت آنها را از حوض كوثر سيراب كني. (كافي/۴/۵۸۲ و ثواب الاعمال شيخ صدوق/۹۵)
بعد راوي مي‌گويد امام صادق(ع) مدام در حالي كه سر به سجده گذاشته بود، اين دعاها را مي‌خواند (فَمَا زَالَ وَ هُوَ سَاجِدٌ يَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاء). بعد از پايان دعا، راوي تعجب خود را از اين‌همه اهميتي كه حضرت براي زائرين كربلا قائل شده‌اند ابراز مي‌دارد و حضرت به ايشان مي‌فرمايد: «كساني كه در آسمان براي زوّار قبر اباعبدالله (ع) دعا مي‌كنند خيلي بيشتر از كساني هستند كه روي زمين براي آنها دعا مي‌كنند. » (مَنْ يَدْعُو لِزُوَّارِهِ فِي السَّمَاءِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَدْعُو لَهُمْ فِي الْأَرْض)
امام صادق(ع) در حديث دربارۀ دعاكنندگان براي زائرين امام حسين(ع) مي‌فرمايند: خداوند متعال هفتاد هزار فرشته را بر قبر حضرت امام حسين(ع) موكّل ساخته كه همگى ژوليده و غمگين بوده و هر روز بر آن حضرت صلوات مي‌فرستند و زائرينش را دعاء مي‌كنند؛ وَكَّلَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِالْحُسَيْنِ ع سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ كُلَّ يَوْمٍ شُعْثاً غُبْراً وَ يَدْعُونَ لِمَنْ زَارَهُ؛ (كامل الزيارات/ص۱۱۹)
منبع:حج
211008
گزارش خطا
