۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۹ : ۰۵
روایتی از شرح دلدادگی ناشنوایان شهر بهشت به سیدالشهدا(ع)؛
مرثیه‌ای به زبان اشاره!
عشق به اباعبدا...، سالم و معلول نمی شناسد و این بار ناشنوایان شهر بهشت هم در عزاداری سید و سالار شهیدان شرح دلدادگی خود را با مرثیه ای به زبان اشاره ابراز کردند.
عقیق:صدایی از گلویشان بیرون نمی آید و گوشهایشان صدایی را نمی شنود، اما دلشان مالامال از اندوه مصیبت خاندان اهل بیت(ع) و چشمهای ماتم زده شان بر این مصایب گریان است.عزاداری به سبک و سیاق ناشنوایان
اینجا «هیأت عزاداران علمدار کربلا ناشنوایان خراسان رضوی» است، هیأتی که برای هشتمین سال متوالی میزبان ده‌ها نفر از ناشنوایان شهر امام رضا(ع) برای برگزاری مراسم عزاداری و مداحی ولی به سبک و سیاق ناشنوایان شده است.
در این هیأت صدا مفهومی ندارد و تنها تصاویر و اشارات است که اشک عزاداران ناشنوای خود را بر گونه می نشاند. بانیان این هیأت، مسؤولان و عوامل اجرایی با به کارگیری کلیپ های تصویری، تئاتر های صامت و با همراهی مترجمانی که توسط کانون همین هیأت آموزش دیده اند، مفاهیم و معنای تصاویر را منتقل می کنند.
سید محمد حسن عسگری مسؤول امور فرهنگی هیأت «علمدار کربلا ناشنوایان خراسان رضوی» می گوید: در سال ۸۵ در یکی از شبهای قدر مراسمی ویژه ناشنوایان برگزار شد و چون با استقبال مواجه شد آقای علی اکبر کلاته عربی، حاج مصطفی ظریفیان اجتهادی و جمعی از خیرین تصمیم گرفتند این هیأت را در مسجد امیرالمؤمنین(ع) مشهد ویژه کر و لالهای شهر ثبت کنند.
مشهد قطب فرهنگی و مذهبی ناشنوایان کشور
وی ادامه می دهد: این ثبت آغازگر راهی شد تا امروز مشهد را به قطب فرهنگی و مذهبی ناشنوایان کشور مبدل کند و از سال ۸۷ در ولادت امام رضا(ع) میزبان برگزاری جشنواره فرهنگی - هنری و مذهبی امام رضا(ع) ویژه ناشنوایان سراسر کشور باشد.
عسگری ابراز می کند: هیأت علمدار کربلا «ناشنوایان خراسان رضوی» با داشتن ۳۰ مترجم فعال زبان اشاره معادل کل کشور مترجم دارد که همه با زبان اشاره محاوره ای که درک و فهم آن برای ناشنوایان بسیار راحت است، آشنا هستند.
وی عنوان می کند: برای نخستین بار در کشور زیارت عاشورا را به زبان فارسی روان ترجمه و به زبان اشاره طبیعی و استاندارد برگردانده ایم و در تمام مراسم عزاداری از آن استفاده و در اختیار سایر گروه های ناشنوایان کشور نیز قرار داده ایم.
عسگری که خود مترجم زبان اشاره هم هست، می افزاید: شکل برگزاری مراسم عزاداری برای ناشنوایان به نوعی کار هنری محسوب می شود، زیرا در برخی موارد برای انتقال مفاهیم باید از اجرای تئاتر استفاده کنیم.
وی ابراز می کند: ناشنوایان مشهد با سایر نقاط کشور از نظر فرهنگی و آموزشی و حتی روحی قابل قیاس نیستند، زیرا هم در کلاسهای آموزشی شرکت می کنند و هم با شرکت در مراسم عزاداری با تخلیه روحی به درجه بالایی می رسند.
با یکی از مترجمان همراه می شوم تا احساس برخی از این ناشنوایان را در مورد حضورشان در عزاداری سید و سالار شهیدان جویا شوم.
مصاحبه با ناشنوایان عزادار
به میان جمع عزاداران ناشنوا می روم، دختر جوانی در گوشه ای از مسجد نشسته و اشک صورتش را خیس کرده است. از او می خواهم در مورد احساسش بگوید و مترجم سوال من را به زبان اشاره برایش ابراز می کند، اما او فقط اشک ریخته و به پرچم سبزی که به نام سیدالشهدا(ع) مزین است خیره شده و سرش را رو به سوی آسمان بلند می کند و انگار می‌خواهد شکرش را برای چنین وضعیتی به درگاه خداوند ابراز کند.
مراسم با پخش کلیپی تصویری با روایتی از کاروان سیدالشهدا(ع) در راه کربلا آغاز می شود و همراه آن یکی از مترجمان با زبان اشاره شرح این کلیپ را برایشان توضیح می دهد.
علیرضا ظریفی یکی از ناشنوایان عزادار که با زبان اشاره در حال تکرار نام حسین(ع) و همراهی با هیأت است در حالی که اشک گونه هایش را خیس کرده، می گوید: من همیشه به مراسم هیأت می آیم چون چیزهای زیادی در این چند ساله از آموزه های آن آموخته و به موفقیت های زیادی رسیده ام، تا قبل از اینکه جذب این هیأت شوم همیشه آرزو داشتم روضه اباعبدا... را درک کنم، نمی دانم چه بگویم، فقط خدا را شکر می کنم که چنین امکانی را در اختیار ما قرار داده است.
نیلوفر کاظمی هم که از بیان احساس خود عاجز مانده در حالی که اشک امانش نمی دهد، عنوان می کند: نمی دانم چه بگویم، فقط می دانم امام حسین(ع) سختی های زیادی کشید تا دین ما را حفظ کند و در این راه خانواده شان هم با ایشان همراهی کردند حتی همان طفل شش ماهه. و من از بانیان این هیأت که در این چند ساله توانستند جوانان امثال ما را جذب کند و از تمام ظرفیتهای ما برای ارتقای سطح فرهنگی بقیه ناشنوایان استفاده کند تشکر می کنم.
الهام اکبری هم می گوید: من قبلا با خانواده به مراسم مذهبی دیگر می رفتیم، اما من چیزی متوجه نمی شدم و خیلی برایم عذاب آور بود که نمی توانستم معنای گریه های مادرم را برای امام حسین(ع) درک کنم، اما از وقتی که به هیأت ناشنوایان آمدم با چیزهایی از ائمه (ع) آشنا شدم که تا کنون نمی دانستم و حالا درک آن اشک برایم آسان شده است.
حسین عاشوریان هم هیأت مذهبی ناشنوایان را مکان مناسبی برای بروز ظرفیت ناشنوایان دانسته و می گوید: عزاداری آن هم به زبان اشاره آرزویی دور از دسترس برای من بود که محقق شد.
وی عنوان می کند: جمع شدن ناشنوایان زیر بیرق امام حسین(ع) سبب شده از دیگر مکانهای نامناسب دور شوند و این خود کمک بزرگی به آینده ناشنوایان است.
علی کهنسال که همه اعضای خانواده اش ناشنوا هستند، می گوید: این چند سالی که به همراه خانواده به هیأت می آیم از نظر روحیه به سطح بالایی رسیده ایم و سبب شده مشکلات زیادی که در خانواده داشتیم حل شود، خیلی خوشحالم که فرزندانم هم می توانند اینجا از آموزشهایی بهره مند شوند که خودم توانایی آموزش آنها را نداشتم.
علی صالحی یکی از اعضای هیأت مدیره و هنرمندان دست اندرکار تهیه کلیپ ها و نمایشهای هیأت علمدار کربلا در خصوص این کلیپ توضیح می دهد: این کلیپ تصویری که با برشهایی از سریال «مختار نامه» همراه است در ۱۲ قسمت برای ناشنوایان نمایش داده شده و هر بار به شرح بخشی از سفر کاروان اباعبدا... به کربلا تا روز عاشورا می پردازد.
وی عنوان می کند: مداح هیأت هم با هماهنگی مترجمان اشعاری را برای مداحی بر می گزیند که براحتی قابلیت ترجمه توسط زبان اشاره را داشته باشد و مترجم هنگام مداحی آنها را آنالیز و برای ناشنوایان به زبان اشاره توضیح می دهد.
عزاداری ناشنوایان همانند سایر هیأتهای عزاداری شهر با حرکت هیأت علمدار کربلا به سوی حرم مطهر امام رضا(ع) ادامه می یابد، یکی از مترجمان با زبان اشاره با عزاداران همراه شده و آنها ضمن سینه زنی اشعار سوگواره امام حسین (ع) را با زبان اشاره تکرار می کنند.
حال و هوای عجیبی دارد این هیأت، حال و هوایی که تاکنون تجربه اش نکرده ام. دستها و صورتهایی که حرف می زنند، چشمانی که اشک می ریزند و صدایی که بدون شک فقط افلاکیان قادر به شنیدن آن هستند.
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
