شعری منتشر نشده از حاج علی انسانی در ستایش سینه زنی برای سیدالشهدا+ صوت

سینه زنها خون دل‌ها خورده اند/ بار خود را تا به منزل برده اند

هرچه با او در پی بیعت شدند/لفظ «من‌»ها «ما» شد و هیات شدند

گر نشاطی مانده در ماتمكده/دست و سینه باد بر پرچم زده

پیش از این در جان، نهان این هرم بود/هرم ها و آه دل ها جرم بود

اهل هیئت دست خود داده به هم/ عالمی دارند پای این علم

دست ها بر تار دلها زخمه بود/ تکیه های سینه زن ها دخمه بود

زمزمه ها نعره خاموش بود/ خانه چون زنجیرشان بر دوش بود

گفت آن خورشید روز بی غروب/ آن شهیدم من که قبری فی قلوب

سینه زن بشنید و روی این چکاد/ دم گرفت و نوحه کرد و شور داد

کرد دل را قبر و سینه مرقدش/ دست ها گلدسته های گنبدش

دست های سینه زن ها پرچم است/ هر چه پرچم پیش این پرچم کم است

دست را پل می کند تا آسمان/ در کف اش دارد مفتایح جنان

گرد را از خانه روبد سینه زن/ روی قلب خویش کوبد سینه زن

خانه دل منزل ارباب اوست/ تک تک هر سینه دقلباب اوست

دیگر این ضرب المثل از لب جدا/ گوش کن یک دست هم دارد صدا