عقیق: یکی از اموری که در روایات بی شماری سفارش شده، این است که مسلمانان از بوی خوش، به ویژه عطر استفاده کنند. از این رو، در روایتی چنین می خوانیم. برای مردان سزاوار نیست که هر روز بوی خوش استفاده نکنند، پس اگر هر روز نتوانست یک روز در میان و اگر باز هم نتوانست، در هر روز جمعه عطر بزند و آن را ترک ننماید.

از این جهت حضرت رضا(ع) در دیدار خود با مردم سعی می کردند که آنان را با لباسی پاکیزه و با عطر و بوی خوش دیدار نماید و همانند جد بزرگوارش بوی خوش استفاده نمایند و همواره مبلغی را برای تهیه عطر و بوی خوش اختصاص می دادند. از این رو میسربن محمد گوید: روزی خدمت امام جواد (عَلیه السَلام) رسیدم و سؤالاتی نمودم، از جمله پرسیدم: درباره تجارت مشک و همانند آن چه می فرمایید؟

امام فرمود: پدرم (امام رضا (عَلیه السَلام)) مشک استفاده می کرد و حتی بهترین عطر را از سایر شهرها برای ایشان می آوردند، به گونه ای که فضل بن سهل وزیر مامون به پدرم گفت: مردم بر شما ایراد می گیرند و این کار شما را ناپسند می دانند.

پدرم در پاسخ وی فرمود: یوسف صدیق (ع) از بهترین پارچه ها لباس تهیه می کرد.

فرمانروایی او ضرب المثل شد، در حالی که وی پیامبر بود و در پیشگاه خداوند، دارای مقام و منزلت بود، این کارهای او از مقام نبوتش نکاست.

علاوه بر این صولی از نیاکان پدری خود چنین نقل می کند: من از جمله کنیزانی بودم که ما را از کوفه برای مأمون خریداری کردند، مأمون مرا به حضرت رضا (عَلیه السَلام) بخشید، هنگامی که از اخلاق و رفتار حضرت رضا (عَلیه السَلام) از او پرسیدند گفت:

آنچه از آن حضرت در خاطرم مانده این است که: آن بزرگوار، در خانه خود، عود هندی می سوزانید و بر لباس های خود گلاب خالص و مشک می زد.

در عبادات نیز استفاده از بوی خوش سفارش شده که می توان مهمترین علت آن را این چنین دانست که انسان در هنگام عبادت در پیشگاه پروردگار باید با بهترین حال و آراسته ترین سیما باشد. از این رو امام رضا (عَلیه السَلام) در روایتی می فرماید:

جایگاه امام صادق (عَلیه السَلام) در مسجد از بوی خوش و جای سجاده ایشان شناخته می شد.

پی نوشت ها:

1- علامه  مجلسی. بحارالانوار، ج49: 102، 104.

2- عیون اخبار الرضا. ابن بابويه، ج 2: 179.

3-طبرسی، مکارم الاخلاق: 44

4- محمد علی چنارانی، رفتارهای اخلاقی و اجتماعی امام رضا(ع):70-73

 منبع:قدس

211008