۳۰ دی ۱۴۰۳ ۲۰ رجب ۱۴۴۶ - ۰۶ : ۱۴
عقیق:از زمانى كه خدا حضرت آدم (عليه السلام) را آفريد تا زمان قوم نوح، بت پرستى وجود نداشت.
دراين فاصله زمانى (از زمان آدم تا نوح)، افراد صالح و خوبى وجود داشتند كه وقتى مردند، شيطان مردم را وسوسه كرد، تا براى آنها مجسمه هايى ساختند، تا ديگران با ديدن مجسمه ها به ياد آن بزرگان بيفتند. سالها گذشت و كمكم علاقه مردم به اين مجسمه ها بيشتر و بيشتر مى شد؛ به گونه اى كه بسيارى از مردم به اين مجسمه اى ساخته شده احترام مى كردند نسل هاى بعدى به تدريج رابطه تاريخى و دليل وجود مجسمه ها در خانه ها و ساير مكانها را از ياد بردند و تنها مى دانستند كه بايد به اين مجسمه ها احترام كنند، ولى احترام گذاشتن را نمى دانستند.
به تدريج تصور كردند، مجسمه هاى ساخته شده، موجودات محترمى هستند و بايد آنها را بپرستند و به اين ترتيب قوم نوح به پرستش بتها سرگرم شدند.
روساى آن مردم بت پرستى برايشان فايده زيادى داشت، مردم را به بت پرستى تشويق مى كردند همانگونه كه خداوند در سوره نوح به اين مسئله اشاره كرده و فرمود: وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿۲۲﴾ وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا(23)وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24)؛ و اين رهبران گمراه مگر [ و نيرنگ] بزرگى به كار بردند و گفتند: دست از خدايان و بتهاى خود بر نداريد، [بويژه]بت هاى ود، سواع، يغوث، يعوق، و نسر را رها كنيد آن گروه بسيارى را گمراه كردند...
پي نوشت:
براى آگاهى بيشتر مى توانيد به تفسير نمونه، جلد 2، صفحه 214 و جلد 25، ص 82 مراجعه كنيد.
منبع:جام
211008