به مناسبت 27 شوال سالروز وفات عارف بالله سید احمد کربلایی؛
مرحوم سیدمحمدکاظم عصار تهرانی در مورد استادش گفته است: تنها شخصی که از حجاب‌ها و پرده‌های ضخیم طبیعت و عالم ماده عبور کرده و به مراحل والایی از کشف و شهود معنوی واصل شده، آقای کربلایی بود و من احدی را همتای او ندیدم.
عقیق:بیست و هفتم شوال سالروز وفات عارف بالله و سالک الی الله آیت‌الله سیداحمد کربلایی تهرانی است. او در اواسط قرن 13 هجری قمری در شهر مقدس کربلا دیده به جهان گشود، از دوران نوجوانی در حوزه علمیه کربلا به فراگیری علوم اسلامی پرداخت و دروس سطح را همان جا فرا گرفت.سپس برای تکمیل تحصیلاتش به حوزه مقدس نجف هجرت کرد و سطوح عالی و دروس خارج فقه را از محضر بزرگان آن دیار فرا گرفت و درنهایت به درجه اجتهاد نائل آمد، او فقه و اصول را از محضر مجتهدان بزرگی نظیر میرزا محمدحسن شیرازی(صاحب فتوای معروف تحریم تنباکو)، علامه میرزا حسین خلیلی تهرانی، میرزا حبیب‌الله رشتی و آخوند خراسانی فرا گرفت و از بسیاری از اساتید خود، اجازات اجتهادیه دریافت کرد.
او همچنین در عرفان و سلوک از برجسته‌ترین شاگردان مرحوم ملاحسینقلی همدانی به شمار می‌رود، مرحوم میرزا علی‌آقا قاضی (عارف بلند آوازه) و مرحوم محمدکاظم عصار تهرانی، سیدمحسن امین، میرزا مهدی غروی اصفهانی، سید جمال‌الدین گلپایگانی، شیخ محمدتقی بافقی و سیدابوالقاسم لواسانی از شاگردان معروف وی به حساب می‌آیند.
او در سن چهل سالگی نامزد مرجعیت شیعه شد، اما به این کار حاضر نشد، معروف است که شیخ محمدتقی شیراز -بزرگترین فقیه عصر خویش- احتیاجات خویش را به مرحوم سیداحمد کربلایی ارجاع می‌داد.
*عارفی که از حجاب‌های عالم ماده عبور کرد
مرحوم سیدمحمدکاظم عصار تهرانی در مورد استادش گفته است: در میان بزرگانی که محضر آنان را درک کردم، تنها شخصی که از حجاب‌ها و پرده‌های ضخیم طبیعت و عالم ماده عبور کرده و به مراحل والایی از کشف و شهود معنوی واصل شده، آقای کربلایی بود و من احدی را همتای او ندیدم.
سرانجام این عارف نامدار در لحظات آخر نماز عصر خود در روز جمعه 27 شوال سال 1332 قمری در نجف اشرف دیده از جهان خاکی فرو بست و پیکر مبارک او در صحن شریف حضرت امیرالمؤمنین(ع) مقابل ایوان طلا به خاک سپرده شد.
مرحوم علامه طباطبایی در مورد او می‌نویسد: از آقای سیداحمد کربلایی که از شاگردان معروف استاد اخلاق و عرفان آقای ملا حسینقلی همدانی بود، نقل شده که فرمود: روزی در جایی استراحت می‌کردم و در خواب بودم، ناگهان شخصی مرا از خواب بیدار کرد و گفت: اگر می‌خواهی نور اسفهبدیّه را بنگری از جای برخیز!(اصطلاحی از شهاب‌الدین سهرودی است که در حکمت خود آن را در رابطه با مراتب نفوس کامله به کار برده است)، هنگامی که چشم گشودم دیدم درخششی بی حد واندازه شرق و غرب عالم را فرا گرفته است، سپس علامه طباطبایی می‌فرماید: همان مقام تجلی نفس است.
*توصیه‌های عرفانی
إن‌شاء‌الله تعالی، تمام مواظبت بر دوام و توجه و توسل به حضرت حجت(عج) که واسطه فیض زمان است، محفوظ داشته، بعد از هر نماز، دعای غیبت که «اللهم عرفنی نفسک...» بوده باشد و سه سوره «توحید» هدیه به آن بزرگوار و دعای فرج «الهی عظم البلاء...» را ترک نکند.
و تمام مواظبت بر دوام طهارت-مهما أمکن- و خواب با طهارت و وضو و تسبیح حضرت زهرا(س) در وقت خوابیدن و بعد از هر نماز واجب قرائت آیة‌الکرسی و مواظبت بر سجده شکر بعد از بیداری و خواندن آیات.
«إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ» را بعد از بیدار شدن برای نماز شب با کمال توجه به عالم هستی و تفکر در آن و نظر بر آسمان و کواکب و آفاق و دعای صحیفه سجادیه را بعد از نماز شب ترک نکند.
منبع:فارس
