۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۵ : ۱۵
در مراسم سیزدهمین شب شاعر مطرح شد:
حاج سعید حدادیان: تجمل‌گرایی در شعر یک بیماری است
مداح و شاعر اهل‌بیت گفت: فقرگرایی و ستودن فقرا در قلم و شعر مودب بسیار مشاهده می‌شود. روشنفکر واقعی از تجملات دوری می‌کند و سعی می‌کند که به مسائلی که دیگران به آن توجه نمی‌کنند بپردازد.
عقیق: عصر روز گذشته مراسم بزرگداشت علی‌محمد مودب در نخلستان سازمان اوج برگزار شد.
سعید حدادیان مداح و شاعر اهل‌بیت در بخشی از این مراسم گفت: بسیار خوشحالم که عده‌ای برای آقای مودب که در این سال‌ها تلاش‌‌های بسیاری کرده است یک برنامه نکوداشت برگزار کردند. چند شاخص در شخصیت وی است که آنهایی که در عرصه ادبیات زحمت می‌کشند باید به آن توجه کنند. اولین نکته آن را با یک مثال می‌گویم. وقتی کسی به یک اداره وارد می‌شود ممکن است به تابلوهای اطراف، لباس و عطر حاضرین آن اداره توجه کند و نسبت به آنها تولید داشته باشد اما مودب به کمترین چیزها توجه می‌کند یعنی در آن اداره‌ای که مثال زدم او به کسی که برایش چای می‌آورد توجه می‌کند. فقدان این مطلب برای روشنفکران مذهبی یک بیماری است.
حدادیان با اشاره به اینکه شعرهای مودب برای مستضعفان شعر بسیار خوبی است، گفت: فقرگرایی و ستودن فقرا در قلم و شعر مودب بسیار مشاهده می‌شود. روشنفکر واقعی از تجملات دوری می‌کند و سعی می‌کند که به مسائلی که دیگران به آن توجه نمی‌کنند بپردازد.
این شاعر اهل‌بیت با اشاره به نام انتشارات شهرستان ادب که تداعی کننده روستایی بودن اعضای آن انتشارات است، گفت: ما اکنون در سال اقتصاد مقاومتی هستیم و باید تلاش کنیم که به سمت تجمل‌گرایی و سانتی‌مانتالیسم نرویم. نکته دیگری که باید به آن توجه کنیم این است که شخصیت شاعر باید فراتر از اعضای خانواده‌اش باشد. ما تلاش می‌کنیم که به خانواده احترام بگذاریم اما نگاشتن از شخصیت بزرگی مثل مادر بسیار سخت است و ما به آن نمی‌توانیم برسیم.
وی با اشاره به محمدمهدی سیار گفت: آقای سیار ممکن است در این مسیری که شما می‌روید بسیار حرف‌ها بشنوید اما باید در مسیر بمانید و در خدمت خدا و اولیای خدا باشید.
حدادیان در پایان گفت: امروز که مودب به غزه و مسائل اینچنینی می‌اندیشد برای این است که او آنها را مستضعف می‌داند و حمایت از اینگونه افراد را بر خود لازم می‌داند.
علی‌محمد مودب در بخش پایانی این مراسم گفت: خدا را سپاسگزارم که این توفیقات را به من عطا کرده و اینها کم توفیقی نیست. آشیانه شعر عشق است اگر شعر وارد موضوعات دیگری می‌شود همه اینها برای این است که این پرنده شاعر می‌خواهد از عشق دفاع کند در حالی که طبیعت وجودی شاعر در عشق است.
مودب در پایان گفت: یکی از بزرگترین گناهان ما این است که در حوزه‌هایی که لازم است هیچگاه شعر نمی‌گوییم گناه ما این است که بچه‌های ما در حوزه‌های فکر و فرهنگ قهرمانان خود را نمی‌شناسند.
منبع:تسنیم
سعید حدادیان مداح و شاعر اهل‌بیت در بخشی از این مراسم گفت: بسیار خوشحالم که عده‌ای برای آقای مودب که در این سال‌ها تلاش‌‌های بسیاری کرده است یک برنامه نکوداشت برگزار کردند. چند شاخص در شخصیت وی است که آنهایی که در عرصه ادبیات زحمت می‌کشند باید به آن توجه کنند. اولین نکته آن را با یک مثال می‌گویم. وقتی کسی به یک اداره وارد می‌شود ممکن است به تابلوهای اطراف، لباس و عطر حاضرین آن اداره توجه کند و نسبت به آنها تولید داشته باشد اما مودب به کمترین چیزها توجه می‌کند یعنی در آن اداره‌ای که مثال زدم او به کسی که برایش چای می‌آورد توجه می‌کند. فقدان این مطلب برای روشنفکران مذهبی یک بیماری است.
حدادیان با اشاره به اینکه شعرهای مودب برای مستضعفان شعر بسیار خوبی است، گفت: فقرگرایی و ستودن فقرا در قلم و شعر مودب بسیار مشاهده می‌شود. روشنفکر واقعی از تجملات دوری می‌کند و سعی می‌کند که به مسائلی که دیگران به آن توجه نمی‌کنند بپردازد.
این شاعر اهل‌بیت با اشاره به نام انتشارات شهرستان ادب که تداعی کننده روستایی بودن اعضای آن انتشارات است، گفت: ما اکنون در سال اقتصاد مقاومتی هستیم و باید تلاش کنیم که به سمت تجمل‌گرایی و سانتی‌مانتالیسم نرویم. نکته دیگری که باید به آن توجه کنیم این است که شخصیت شاعر باید فراتر از اعضای خانواده‌اش باشد. ما تلاش می‌کنیم که به خانواده احترام بگذاریم اما نگاشتن از شخصیت بزرگی مثل مادر بسیار سخت است و ما به آن نمی‌توانیم برسیم.
وی با اشاره به محمدمهدی سیار گفت: آقای سیار ممکن است در این مسیری که شما می‌روید بسیار حرف‌ها بشنوید اما باید در مسیر بمانید و در خدمت خدا و اولیای خدا باشید.
حدادیان در پایان گفت: امروز که مودب به غزه و مسائل اینچنینی می‌اندیشد برای این است که او آنها را مستضعف می‌داند و حمایت از اینگونه افراد را بر خود لازم می‌داند.
علی‌محمد مودب در بخش پایانی این مراسم گفت: خدا را سپاسگزارم که این توفیقات را به من عطا کرده و اینها کم توفیقی نیست. آشیانه شعر عشق است اگر شعر وارد موضوعات دیگری می‌شود همه اینها برای این است که این پرنده شاعر می‌خواهد از عشق دفاع کند در حالی که طبیعت وجودی شاعر در عشق است.
مودب در پایان گفت: یکی از بزرگترین گناهان ما این است که در حوزه‌هایی که لازم است هیچگاه شعر نمی‌گوییم گناه ما این است که بچه‌های ما در حوزه‌های فکر و فرهنگ قهرمانان خود را نمی‌شناسند.
منبع:تسنیم
گزارش خطا
