اى عيسى! تو به فرمان من، دمنده روح هستى و تو با اجازه من از گل مى آفرينى و تو با سخن من، مردگان را زنده مى كنى؛
عقیق: اى عيسى! من پروردگار تو و پروردگار نياكان تو هستم، نامم يگانه است و من يكتا و تنها آفريننده هر چيزى هستم و همه چيز ساخته من است و همگى به سوى من بازگردند.
اى عيسى! تو به فرمان من، دمنده روح هستى و تو با اجازه من از گل مى آفرينى و تو با سخن من، مردگان را زنده مى كنى؛ پس به سوى من مشتاق و از من هراسان باش و هرگز [در گريز] از من پناهگاهى جز در درگاه من نيابى.
اى عيسى! همچون دلسوزى كه بر تو مهر ورزد، تو را سفارش مى كنم كه با تلاش در خشنود سازى من، شايسته دوستى با من گردى، تو در بزرگسالى فزونى و نيك بختى يافتى و در خردسالى نيز، در هر جا كه بودى، به نيك بختى دست يافتى، گواهى مى دهم كه تو بنده من از كنيزم هستى، با نافله ها به من تقرّب بجوى و بر من توكّل نما تا تو را تأمين كنم و ديگرى را پيروى نكن كه تو را وارهانم.
اى عيسى! بر ناگوارى شكيب ورز و به خواست الهى خشنود باش و آن گونه كه مرا از تو شادمان مى سازد باش و شادمانى من اين باشد كه فرمان برده شوم و نافرمانى نشوم.
اى عيسى! ياد مرا با زبانت زنده بدار و بايد مهرم در دلت باشد.
اى عيسى! در هنگامه هاى خود فراموشى، بيدار باش و حكمتهاى باريك و دقيق را به خاطر من [به ديگران] عرضه بدار.
اى عيسى! مشتاقى هراسان باش و دلت را از هراس من بميران.
اى عيسى! شب را اهميّت ده تا به خرسندى من دست يابى و روز خويش را براى روز نيازت [در آخرت]، روزه بدار.
اى عيسى! به راستى كه تو باز پرسيده شوى؛ پس همچون من، بر ناتوان رحم آور و بر يتيم ستم مران. اى عيسى! در تنهايى هايى خويش، بر خويشتن زارى كن و به هنگامه هاى نماز، براى نمازگزارى گام بنه و شيرينى هاى گفتارت را با ياد من، به من بشنوان؛ چرا كه احسان من با تو نيكو بود.
اى عيسى! چه بسيار از مردمانى كه آنان را به گناهان پيشين ايشان به نابودى كشاندم و همانا تو را از آن بازداشتم.
اى عيسى! با ناتوان نيك رفتارى كن و چشم كم سوى خود را به آسمان برآور و مرا فراخوان كه من نزديك تو هستم و مرا جز به شيون و يگانه اندوهت ياد ننما كه مرا هر گاه آن گونه فراخوانى، پاسخت گويم.
اى عيسى! تو را آن كس كه با نافرمانى از من گردنكشى مى كند نفريبد كه روزى مرا مى خورد و ديگرى را پرستش مى كند، آنگاه در سختى از من درخواست مى كند و من او را پاسخ مى گويم و پس آنگاه به شيوه پيشين خويش باز مى گردد، پس آيا بر من گردنفرازى مى كند يا با خشمم مخالف است؟ به ذات خويش سوگند كه به گونه اى او را برگيرم كه براى او نجاتى نباشد و جز من پناهى نداشته باشد. از آسمان و زمين من به كجا بگريزد؟
اى عيسى! به ستم پيشگان بنى اسرائيل بگو: در حالى كه دارايى حرام در بر داريد و بتها در خانه داريد، مرا فرا نخوانيد كه بى گمان من پيمان بسته ام كه هر كه مرا خواند پاسخش گويم و اينكه پاسخ گويى به ستم پيشگان را نفرينى بر آنان قرار دهم تا پراكنده گردند.
اى عيسى! خير لذتهايى كه پايدار نباشد و زندگى اى كه براى دارنده آن پابرجا نباشد، چيست؟
اى زاده مريم! چون ديدگانت آنچه را كه براى دوستان درستكارم فراهم آورده ام ببيند، دلت آب شود و از اشتياق به آن جانت برآيد، پس منزلگاهى همچون آخرت نباشد كه در آن پاكان همسايه همديگرند و فرشتگان مقرّب بر آنان درآيند و پاكان از هراسهاى روز رستاخيز آسوده اند؛ منزلگاهى است كه نعمتش، دگرگون نشود و از بهشتيان زدوده نگردد.
پی نوشت:
تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص909تا911
منبع:افکار
اى عيسى! تو به فرمان من، دمنده روح هستى و تو با اجازه من از گل مى آفرينى و تو با سخن من، مردگان را زنده مى كنى؛ پس به سوى من مشتاق و از من هراسان باش و هرگز [در گريز] از من پناهگاهى جز در درگاه من نيابى.
اى عيسى! همچون دلسوزى كه بر تو مهر ورزد، تو را سفارش مى كنم كه با تلاش در خشنود سازى من، شايسته دوستى با من گردى، تو در بزرگسالى فزونى و نيك بختى يافتى و در خردسالى نيز، در هر جا كه بودى، به نيك بختى دست يافتى، گواهى مى دهم كه تو بنده من از كنيزم هستى، با نافله ها به من تقرّب بجوى و بر من توكّل نما تا تو را تأمين كنم و ديگرى را پيروى نكن كه تو را وارهانم.
اى عيسى! بر ناگوارى شكيب ورز و به خواست الهى خشنود باش و آن گونه كه مرا از تو شادمان مى سازد باش و شادمانى من اين باشد كه فرمان برده شوم و نافرمانى نشوم.
اى عيسى! ياد مرا با زبانت زنده بدار و بايد مهرم در دلت باشد.
اى عيسى! در هنگامه هاى خود فراموشى، بيدار باش و حكمتهاى باريك و دقيق را به خاطر من [به ديگران] عرضه بدار.
اى عيسى! مشتاقى هراسان باش و دلت را از هراس من بميران.
اى عيسى! شب را اهميّت ده تا به خرسندى من دست يابى و روز خويش را براى روز نيازت [در آخرت]، روزه بدار.
اى عيسى! به راستى كه تو باز پرسيده شوى؛ پس همچون من، بر ناتوان رحم آور و بر يتيم ستم مران. اى عيسى! در تنهايى هايى خويش، بر خويشتن زارى كن و به هنگامه هاى نماز، براى نمازگزارى گام بنه و شيرينى هاى گفتارت را با ياد من، به من بشنوان؛ چرا كه احسان من با تو نيكو بود.
اى عيسى! چه بسيار از مردمانى كه آنان را به گناهان پيشين ايشان به نابودى كشاندم و همانا تو را از آن بازداشتم.
اى عيسى! با ناتوان نيك رفتارى كن و چشم كم سوى خود را به آسمان برآور و مرا فراخوان كه من نزديك تو هستم و مرا جز به شيون و يگانه اندوهت ياد ننما كه مرا هر گاه آن گونه فراخوانى، پاسخت گويم.
اى عيسى! تو را آن كس كه با نافرمانى از من گردنكشى مى كند نفريبد كه روزى مرا مى خورد و ديگرى را پرستش مى كند، آنگاه در سختى از من درخواست مى كند و من او را پاسخ مى گويم و پس آنگاه به شيوه پيشين خويش باز مى گردد، پس آيا بر من گردنفرازى مى كند يا با خشمم مخالف است؟ به ذات خويش سوگند كه به گونه اى او را برگيرم كه براى او نجاتى نباشد و جز من پناهى نداشته باشد. از آسمان و زمين من به كجا بگريزد؟
اى عيسى! به ستم پيشگان بنى اسرائيل بگو: در حالى كه دارايى حرام در بر داريد و بتها در خانه داريد، مرا فرا نخوانيد كه بى گمان من پيمان بسته ام كه هر كه مرا خواند پاسخش گويم و اينكه پاسخ گويى به ستم پيشگان را نفرينى بر آنان قرار دهم تا پراكنده گردند.
اى عيسى! خير لذتهايى كه پايدار نباشد و زندگى اى كه براى دارنده آن پابرجا نباشد، چيست؟
اى زاده مريم! چون ديدگانت آنچه را كه براى دوستان درستكارم فراهم آورده ام ببيند، دلت آب شود و از اشتياق به آن جانت برآيد، پس منزلگاهى همچون آخرت نباشد كه در آن پاكان همسايه همديگرند و فرشتگان مقرّب بر آنان درآيند و پاكان از هراسهاى روز رستاخيز آسوده اند؛ منزلگاهى است كه نعمتش، دگرگون نشود و از بهشتيان زدوده نگردد.
پی نوشت:
تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص909تا911
منبع:افکار
