عقیق:بنابر تصریح قرآن، شب قدر برتر از هزار ماه و عبادت و مناجات در این شب برابر هزار ماه عبادت است از این رو برای این شب اعمال، اذکار و اورادی وارد است تا بتوان بهترین استفاده را از این ظرف مهیای زمانی ببریم.
با این ویژگی منحصر بفرد و ظرف زمانی خاص شب لیله القدر، بی تردید بهترین زمان برای عذرخواهی از گناهان و غفلت ها و بازگشت به درگاه الهی این شب است از این رو است که بنابر نقل بزرگان از بهترین اعمال در این شب استغفار و توبه به درگاه الهی است، چراکه خداوند متعال خود با صراحت مى‏فرماید: "إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ"؛ (بقره، 222)؛ "همانا خداوند توبه کاران را دوست دارد".
و یا در سوره مبارکه تحریم، آیه هشت می فرماید: "و هُو الَّذى یَقبلُ التَّوبَة عَن عِبادِه و یَعفُوا عَنِ السّیّئات"؛ او کسى است که توبه بندگانش را مى‌پذیرد و از گناهان مى‌گذرد.
ابوبصیر راجع به این آیه از حضرت امام صادق (ع) پرسید که معنای آن چیست؟ حضرت (ع) فرمودند: آن گناهی است که هرگز به آن باز نگردد، عرض کردم: کدام یک از ما هست که به سوی گناهی که توبه کرده باز نگردد؟! فرمود: ای ابامحمد! همانا خداوند دوست دارد آنکس را که در فتنه (گناه) واقع شود و بسیار توبه کند.
معمولا قرآن کریم به دنبال آیات عذاب، جمله "الا الذین تابوا" یا جمله من تاب را آورده تا بگوید: راه صلاح هرگز بر کسی بسته نیست.
پیامبر اکرم‏ (ص) نیز می فرمایند: "آدمیان خطا مى‏کنند و بهترین خطاکاران توبه کنندگان‏ اند."
امام باقر (ع) می فرمایند: به خدا سوگند! خداوند از مردم جز دو خصلت نخواسته است: نخست اعتراف به نعمت های خدا (شکرگذاری) تا نعمت را برایشان بیشتر کند. دوم: اعتراف کردن به گناهان (به پیشگاه خدا) تا خدا گناهان را بیامرزد.
همچنین، ایشان می فرمایند: خداوند متعال خوشحال ‏تر مى‏شود به توبه بنده خود، از مردى که در شب تاریک در بیابانى مرکب و توشه خود را گم کند و ناگاه آن را بیاید.
امام صادق (ع) نیز فرموده اند: امام صادق(ع): همانا مومن گناهی می کند و پس از بیست سال به یادش می آید. پس، از خدا راجع به آن گناه آمرزش می خواهد و خداوند بیامرزدش و هر آینه این امر توفیقی از جانب خدا برای اوست که او را مورد لطف و بخشش خویش قرار دهد. و همانا کافر گناهی می کند و همان ساعت آن را فراموش می کند.

مرحوم فیض کاشانى مى گوید: توبه از امور اختصاصى نیست بلکه نسبت به اشخاص و احوال عمومیت دارد و هیچ‏کس از آن بى‏بهره نیست قال اللَّه تعالى "وتوبوا الى اللَّه جمیعاً"(نور، 31) همگى به درگاه خدا توبه کنید.
باید توجه داشت که قبول توبه واقعی قطعی است، زیرا نمی توان باور کرد که ما به امر او توبه کنیم ولی او نپذیرد. "هو الذی یقبل التوبه عن عباده" (شوری، 37)، "هو التواب الرحیم" (بقره، 37)
خداوند هم توبه را می پذیرد و هم کسانی را که بسیار توبه می کنند دوست دارد. "یحب التوابین" (بقره، 222)
علاوه بر این توبه رمز رستگاری است "توبوا... لعلک تفلحون" (نور، 31) و سیئات را به حسنات تبدیل می کند. "الا من تاب و عمل صالحا فاولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات" (فرقان، 70)
توبه، سبب نزول باران است. "توبوا ... یرسل السماء" (هود، 52) و زمینه ساز رزق نیکو می شود. "توبوا الیه یمتعکم متاعا حسنا" (هود، 3)

پی نوشت ها:
1- اصول کافی
2- میزان الحکمه
3- دقایقی با قرآن

منبع:قدس

211008