در محضر بهجت عارفان:
عقیق:كار ما به اين جا رسيده كه با داشتن قرآن، زير بار كفّار مى رويم!
خدا لعنت كند به كسانى كه با رشوه خوارى، كفار را بر بلاد اسلامى مسلط و مسلمانان را تسليم بهايم و درندگان كردند!
چه رشوه اى كه يكى بدهند و هزار بگيرند، آيا اين رشوه است؟! غلط است كه اسم رشوه بر آن بگذاريم. آيا اين كارها از روى اضطرار و ناچارى است تا گفته شود: « رُفِعَ مَا اضْطُرُّوا إِلَيْهِ. »(1)؛ (آن چه امّت من در انجام آن ناچارند... از آنان برداشته شده است.) آن را شامل مى شود؟!
آيا نمى توانيم در خانه ها و بلاد خود بنشينيم؟ آيا ناچاريم كه با آن ها هم پيمان شويم؟! آيا بزرگان و مشايخ ما مسلمانان( در صدر اسلام.) از روى ناچارى چنين كارى كردند؟!
ما مسلمانان با اين كه چنين گنجى (قرآن كريم.) داريم، گويا نداريم و از دست داده ايم! و از سوى ديگر دشمنان خود را هم كَالْعَدَم حساب كرده ايم. سنى ها قرآن را كَالْعَدَم شمردند و ما شيعيان، امام و عترت را! اعتقاد داريم ولى عملاً كَالْعَدَم حساب كرده ايم و تابع سازمان ملل و فرمان او ـ كه تابع زور است ـ هستيم.
پی‌نوشت:
1. وسائل الشيعة، ج15، ص369؛ مستدرك الوسائل، ج6، ص423؛ ج12، ص23؛ بحار الانوار، ج2، ص274، 280 و...
وب سایت دفتر حضرت آیت الله العظمی بهجت
منبع:فردا
