کدورت بین مؤمنین باعث خوشحالی شیطان می‌شود

عقیق:حجت الاسلام و‌المسلمین سید ابراهیم حسینی اراکی در ویژه برنامه دین، نشاط، زندگی که در صحن جمهوری اسلامی حرم مطهر رضوی برگزار شد، با بیان اینکه ماه رمضان، ماه خودسازی است، اظهار داشت: غالب انسان‌ها به دنبال خودسازی هستند اما در این راه موفق نشده و ناامید می‌شوند، حرکت نکردن در مسیر صحیح خودسازی باعث عدم موفقیت در این راه است.
وی در ادامه افزود: توجه باطنی، محرک اساسی خودسازی است در صورتی که توجه باطنی رو به معارف وتقرب الهی باشد خودسازی در مسیر درست حرکت می‌کند.
به گفته این استاد دانشگاه عارف واقعی توجه خویش را به سمت خدا کرده و هر روز عمق این توجه را بیشتر می‌کند.
حسینی اراکی با اشاره به اینکه ابتدا حواسمان را به خودمان جمع کنیم، گفت: برای «نماز با توجه خواندن» و «زیارت باصفا کردن» ابتدا باید فکر و ذهن خود را به خویشتن جلب کرد تا نقص و ضعف را شناسایی و در اصلاح آن کوشید.
این کارشناس دینی با استناد به سخن امام علی(ع اذعان داشت: لازمه عبد صالح شدن پیوسته ذکر گفتن و یاد خدا کردن است، ذکر خدا برای مؤمن شفا و یاد خدا کلید اُنس با خدا می‌باشد،‌مؤمن از یاد و ذکر خدا لذت برده و مسرور می‌گردد.
این استاد حوزه اظهار داشت: آنان که به یاد خدا هستند از وسوسه‌های شیطان متأثر نشده و یاد خدا را سلاحی می‌دانند که بوسیله آن در برابر شیطان از خود محافظت می‌کنند.
وی افزود: به همان مقدار که اولیاء خدا زحمت کشیده‌اند تا ما را هدایت و قلبمان را با خدا آشنا کنند، شیاطین نیز فعالیت کرده تا انسان را از یاد خدا غافل کنند.
این کارشناس تربیتی با استتاد به حدیث امام معصوم(ع) گفت: ابتدای غذا «بسم الله» گفتن، سلام‌کردن صله رحم و ... باعث ناراحتی و غضب شیطان می‌شود، اما او در دو جا خیلی شاد می‌شود، زمانی که شیطان بتواند رابطه بین مؤمن و خدا را قطع کند و یا کدورتی بین مؤمنین ایجاد کند بسیار خوشحال شده و صورت انسان را از خوشحالی نوازش می‌کند.
وی در تبیین «خناس» اظهار داشت: «خناس‌« به معنای سرّ و پوشاندن می‌آید و خنّاس یکی از صفات شیطان وسوسه‌گر است‌. شیطان را به این جهت خناس می‌گویند، چون هنگام یاد خداوند متعال کنار رفته و پنهان می‌گردد.
حسینی اراکی در پایان با توجه به روایت رسول مکرم(ص) افزود: پوزه‌ی شیطان دائما روی دل انسان است تا در دل او وسوسه ایجاد کند، وقتی مؤمن یاد خدا می‌کند شیطان از او فاصله می‌گیرد و همین که دوباره انسان از یاد خدا غافل شد به سوی او بر می‌گردد و برآنها سلطه و احاطه پیدا می‌کند.