۱۹ دی ۱۴۰۳ ۹ رجب ۱۴۴۶ - ۱۹ : ۲۱
عقیق:امام
محمد باقر عليهالسلام:
از نجواهاى خداوند متعال با موسى علیهالسلام در كوه طور
اين بود: اى موسى! به قوم خود برسان كه تقرّب جويان، با چيزى جز مانند گريستن
از ترس من، به من نزديك نشدند.
و متعبدان به چيزى مانند پرهيز از حرامهاى من مرا عبادت
نكردند.
و آراستگان، به چيزى مانند بى اعتنايى به چيزهايى از
دنيا كه بدان نياز ندارند، خويشتن را نياراستند.
موسى عرض كرد: اى گراميترين گراميان! چه چيز آنان را در
اين راه، استوار و ثابت قدم گرداند؟ فرمود : اى موسى ! امّا آنان كه با گريستن از
ترس من جوياى تقرّب به من هستند، در اعلى عليّيناند و هيچ كس در اين (مرتبه) با
آنان شريك نيست.
متن حدیث:
كانَفيما ناجى بهِ اللّهُ موسى علیهالسلام
على الطُّورِ أن: يا موسى ، أبلِغْ قَومَكَ أ نّهُ ما يَتَقَرَّبُ إلَيَّ
المُتَقرِّبونَ بمِثلِ البُكاءِ مِن خَشيَتي ، وما تَعَبَّدَ لي المُتَعبِّدونَ
بمِثلِ الوَرَعِ مِن مَحارِمي ، ولا تَزَيَّنَ لي المُتَزيِّنونَ بمِثلِ الزُّهدِ
في الدنيا عمّا بهِمُ الغِنى عَنهُ . فقالَ موسى علیه السلام : يا أكرَمَ
الأكرَمينَ ، فماذا أثَبتَهُم على ذلكَ ؟ فقالَ : يا موسى ، أمّا المُتَقرِّبُونَ
إليَّ بالبُكاءِ مِن خَشيَتي فَهُم في الرَّفيقِ الأعلى لا يَشرَكُهُم فيهِ أحَد
پی نوشت:
«ثوابالاعمال و عقابالاعمال، جلد1، صفحه205»
منبع:مشرق
211008