_ خداوند در قرآن می فرماید که باید شما وسیله داشته باشید که به سمت خدا بروید. کسی باید شفیع شما شود و شما به شفاعت آن جلو بروید. همان خدایی که به شما می گوید ایاک نعبد و ایاک نستعین، همان خدا هم به شما می گوید که واستعینوا باالصبر و الصلاة که از صبر و نماز کمک بگیرید که این خلاف ایاک نعبد نیست.

_ به همین خاطر است که ما با وهابیت مشکل داریم که آنها ایاک نعبد و ایاک نستیعین را می گیرند ولی قسمت واستعینوا بالصبر و الصلاة را قبول ندارد که در آن صورت است که با زیارت مشکل پیدا می کند،شفاعت و زیارت و توسل را منکر می شود. آنها سواد ندارند.چون علامه طباطبایی ها و شهید مطهری ها را نداشتند.

_ یکی از وسیله هایی که شما را به سمت خدا می برد اقرار به گناهان است. اقرار به گناهان در قیامت کلید عذاب ها است و عذابی است در کنار عذاب های دیگر اما در دنیا این طوری نیست. اقرار به گناه در دنیا وسیله رفتن به سمت خدا است.

_ اقرار به گناه سه مرحله دارد. اولین مرحله اقرار می کنید که من این کار را کردم و ممکن است که پشیمان نباشید و دوستش داشته باشید. دومین مرحله پشیمان می شوید و طلب استغفار می کنید ولی برنامه ای برای بهبود ندارید. سومین مرحله طلب استغفار می کنید و برنامه برای ترک گناه دارید که به آن توبه می گویند.

_ صحبت های جهنمیان را در قرآن اگر بخوانیم این است که جهنمیان قبول نمی کنند که اشتباه کردند. یا می گویند دیگران، ما را بدبخت کردند، یا می گویند که دهر ما را بدبخت کرده است، یا اینکه شیطان و در یکی دو مورد هم تقصیر را به گردن خدا می اندازند و می گویند که خدا ما را بدبخت کرده است. حتی یک مورد نداریم که جهنمی گناه خود را قبول کند و معذرت خواهی کند و بگویید ببخشید.

_ ببخشید گفتن و استغفار کار بهشتیان است. کسی که ببخشید می گوید اول استاندارد را می شناسد دوم کارهای گذشته و عواطف گذشته را بازبینی می کند سوم بازبینی کارهای گذشته و استاندارد را با هم مقایسه می کند یعنی خود را بازبینی می کند و می بیند که چقدر عقب است. پیامبر اکرم(ص) می فرماید که من روزی هفتاد بار استغفار می کنم.

_ قدم اول این است که اقرار به گناه کند. اقرار به گناه در دنیا وسیله ای برای توبه و رشد و در قیامت اقرار به گناه وسیله ای است برای ورود عذاب که در سوره ملک آمده است.

_ صفت را نمی شود شناخت مگر رفتاری انجام شود. بروز صفات الهی، اسماء الهی است. بروز دینی اطاعت از نفس انسان چند شاخص دارد. یکی از شاخص هایش دلم می خواهد است که این نفس است. ما ضربه کشنده تر از این واژه برای انسان نداریم. که دلم می خواهد، این 180 درجه مخالف و ضد ولایت است.یعنی من آنچه انجام می دهم بر مبنای این است که تو می خواهی. من تابع حق هستم و دلم می خواهد معنا ندارد. ولایت یعنی هر چه آن بگوید همان است.