حجت الاسلام قاسمیان و حاج منصور در حسینیه بیت الزهرا(س)
به مظاهرِ دنیا نباید «خیره خیره» نگاه کرد. نگاه کردنِ خیره خیره به اموال مردم، در انسان تقاضا درست می کند و وقتی مدام از حلالِ دنیا مصرف کرد و خورد، سنگین می شود. خانه یک بچه مذهبی نباید پر از تجملات باشد. این ها آدمی را سنگین می کند.
عقیق: مراسم شب بیست و هفتم محرم با حضور حجت الاسلام قاسمیان و مداح اهل بیت حاج منصور ارضی در حسینیه بیت الزهرا(س) برگزار شد.
به گزارش عقیق؛ این مراسم با تلاوت آیات قرآن و مرثیه خوانی مختصر، آغاز شد و در ادامه حجت الاسلام قاسمیان به سخنرانی پرداختند.
حجت الاسلام قاسمیان، در ابتدای سخنان خود گفت: «وجیه الله» شدن چطور است؟ چطور یک موجودی آبرومند نزد خدا می شود؟ حکمتی مهم در نهج البلاغه داریم که پیرامون این مطلب است. حضرت امیر(ع) می فرماید: «مردم در عمل دو جور هستند: بعضی ها در دنیا عمل می کنند و برای دنیا عمل می کنند». یعنی تمام همّ و غمش این است که دنیایش را آباد کند. خب ویژگی اش چیست؟ : «دنیای او، او را از آخرتش باز می دارد». یعنی جوری از دنیا خورد که سنگین شد!
وی ادامه داد: اصلا میزانِ استفاده از دنیا چقدر باید باشد؟ در روایتی دارد که علی(ع) می فرماید رسول الله(ص) ما را نهی می کردند که از شترهای تجملاتی و بسیار گران، استفاده کنیم!
ایشان در توضیح این مطلب بیان داشت: به مظاهرِ دنیا نباید «خیره خیره» نگاه کرد! نگاه کردنِ خیره خیره به اموال مردم، در انسان تقاضا درست می کند، و و وقتی مدام از حلالِ دنیا مصرف کرد و خورد، سنگین می شود. خانه یک بچه مذهبی نباید پر از تجملات باشد. این ها آدمی را سنگین می کند.
حجت الاسلام قاسمیان گفت: «چارچنگولی» و «سگ وار» روی دنیا پریدن، این کلاً با منشِ مؤمنی که می خواهد مجاهدت کند و جنگ بی پایان با دشمن درون و بیرون بکند، مُنافی است. اگر ما قبول کردیم مؤمنیم و سرِ سفره امام حسین(ع) بودیم، این یک منشِ دیگری دارد.
حجت الاسلام قاسمیان در ادامه اشاره به ادامه حدیث نمود: علی(ع) در ادامه حدیث می فرماید: «بر بازماندگانِ خودش از فقر می ترسد اما از فقری که خودش گرفتارش است، ایمن است. این آدم کسی است که عمرش را در منافع دیگران دارد به باد می دهد». اگر الآن سُوْرِ مرگ را بزنند، هیچ نداریم برای خودمان. خیلی فقیریم. فقط حسین(ع) را داریم!!
وی در بیان قسم دومی که در حدیث اشاره شده است بیان داشت: امّا دسته دومی که در حدیث است : «عمل کننده ای که در دنیا عمل می کند اما برای بعدش»!! عمل می کند؛ تنبل نیست، اما برای بعد و آخرت خودش.
نگاه آخرت گرا آدمی را پر کار و تخلیص می کند، در قرآن کریم داریم «ما آن ها را با خالصه ای تخلیص کردیم و آن خالصه، ذکر و یاد "دار و منزلگاه” است».
ایشان در ادامه فرمود: در ادامه حدیث ویژگیِ این گروه را بیان می کند : «آن مقدار از دنیا که بنا باشد برایش بیاید بدون عمل می آید. آن وقت این شخص دو حظ دنیوی و اخروی را می بَرَد.»!!
نه این که کار و عمل نکند. طرف کار می کند برای این که آخرت را داشته باشد، برای دنیا کار نمی کند. در عین حل، این طور نیست که یا دنیا را داشته باشد یا آخرت را. حضرت امیر(ع) در حدیثی دیگر می فرماید: «کسی که آخرتش را به دنیا بفروشد، در هر دو خسران می کند و کسی که دنیایش را بفروشد برای آخرت، در هر دو سود می کند.» مؤمن هم لذت دنیا را می بَرَد هم لذت آخرت را.
حجت الاسلام قاسمیان در پایان اظهار داشت: در پایان حدیث می فرماید:«پس این شخص وجیه و آبرودار نزد خدا می شود. آن وقت حاجتی نیست که خدا او را منع کند از آن»! دیگر او آبرو دارِ نزد خداست. البته مصداق اتمّ و اکملِ «وجیه الله بودن» اهل بیت(ع) هستند. اما می توان به آبروی حسین(ع) وجیه عندالله شد.
در ادامه مراسم، مداح اهل بیت حاج منصور ارضی، به مداحی و روضه خوانی پرداخت. وی مطلعِ مرثیه خوانی خود را اشعار ذیل قرار داد:
آن چنان که گل تحمل می نمایدخار را
از حَرَم بیرون مکن این نوکرِ سرْبار را
سختییش مالِ همین یک دو سه روزه بیش نیست
یاد می گیرم من از پیرِ غلامان کار را
نازِ یوسف در این جا با کلافی می خرند
از گدایت کن قبول این اشکِ بی مقدار را
بر درِ این خانه رفت و آمد، بسیار هست
دوست می دارند مردم، شاهِ مردم دار را
با دلی که روی دستم مانده، من را مَران
خود خریدی جنسِ روی دَکّه سِمْسار را
اَبرویت را حقق مصّلای نمازم آفرید
بوسه باید زد سرِ انگشتِ این معمار را
کدخبرنگار:۲۱۲۱۱۳
