۰۷ آذر ۱۴۰۳ ۲۶ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۵ : ۱۱
عقیق: شأن
نزول «آیة الکرسی»
در مورد شأن نزول آیة الکرسی امام صادق(ع) میفرماید: «یهود معتقد بودند وقتى خداى توانا آسمانها و زمین را آفرید
، در حالىکه بر فراز کرسى نشسته بود که روى دو زانوى خود تکیه کرده بود و بدین
وسیله رفع خستگى نمود؛ لذا آیة الکرسی بر ردّ اعتقاد آنان نازل شد».[1]
اهمیت و جایگاه «آیة الکرسى»
در اهمیت و فضیلت آیة الکرسی احادیث زیادی با ثوابهای
گوناگون نقل شده است، که برای نمونه دو مورد بیان میشود:
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) میفرماید: «برگزیده
قرآن سوره بقره و برگزیده بقره، آیة الکرسى است، در آن پنجاه کلمه است و در هر
کلمهاى پنجاه برکت است».[2]
همچنین
امام صادق(علیه السلام) میفرماید: «براى هر چیز نخبهاى است و نخبه و قلّه قرآن،
آیة الکرسى است. هر کس یکبار آنرا بخواند خداوند هزار ناگوارى از ناگواریهاى
دنیا و هزار ناگوارى از ناگواریهاى آخرت را از او بر میگرداند، آسانترین
ناگوارى دنیا فقر و سهلترین ناگوارى آخرت عذاب قبر است و من به امید ارتقای درجه
و مقامم آنرا میخوانم».[3]
در روایات به خواندن آیة الکرسی در منزل،[4] در تعقیب
نمازها،[5] موقع خواب،[6] هنگام خارج شدن از منزل،[7] زمان سوار شدن بر مرکب،[8]
وقت زیارت قبور مۆمنان[9] و... سفارش شده است.
3. حدود آیة الکرسی
در مورد حدود آیة الکرسی دو دیدگاه وجود دارد و قائلان
به هر دیدگاه، دلایلی ارائه کردهاند که به اختصار بیان میشود.
3-1. آیة الکرسی، یک آیه است؛ یعنی از «اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ»
تا «وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ» است؛ به چند دلیل:
الف. ظاهر بسیارى از روایات همین را تأیید
میکند، به ویژه اینکه آنچه مشهور است و در روایات آمده عبارت «آیة الکرسى» است
که کلمه «آیة» مفرد است و تنها شامل یک آیه میشود.[10] و اگر تا «هُمْ فِیها
خالِدُونَ» بود باید تعبیر به آیات میشد.