گناه به معنى خلاف است و در اسلام هر كارى كه بر خلاف فرمان خداوند باشد، گناه محسوب مى‌شود. گناه هر چند كوچك باشد چون نافرمانى خداست، بزرگ است.
عقیق: رسول اكرم (ص) در سخنى به ابوذر فرمودند: «كوچكى گناه را ننگر، بلكه بنگر چه كسى را نافرمانى مى‌كنى» (بحار الأنوار: ۷۷ / ۱۶۸ / ۶)
در بخشي از احاديث و روايات معصومين (ع) هشدارهاي جدي درباره دوري از لذت بردن از گناه و معصيت سخن گفته شده و به مومنان سفارش شده كه در مقابل اگرمرتكب معصيتي شدند توبه كنند تا مبادا شيريني زودگذر گناه آنها را در دنيا و آخرت گرفتار كند.
بر اين اساس امام على عليهالسلام در روايتي مي‌فرمايند: «هر كه از معاصى خداوند لذّت برد، خداوند او را به خوارى افكند». (غرر الحكم: ۸۸۲۳)
امام سجّاد (ع) نيز فرمودند: «از شاد شدن به گناه بپرهيز، كه شاد شدن به گناه از ارتكاب آن بدتر است». (بحار الأنوار: ۷۸ / ۱۵۹ / ۱۰)
همچنين از امام باقر (ع) - درباره آيه «… بر آنچه مىكردند پاى نفشارند» - فرمودند: « اصرار بر گناه اين است كه بنده گناه كند و آمرزش نطلبد و در فكر توبه هم نباشد. اين اصرار (بر گناه) است».
منبع:حج
