۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۰ : ۲۳
عقیق: يكى
از مسائلى كه لازم است صاحبان ايمان در زمان غيبت رعايت نمايند و نسبت به آن دقيق
و محتاط باشند اين است كه كارى نكنند كه قلب ولى اللَّه اعظم آزرده شود و ايشان
مغموم و آزرده خاطر گردند، زيرا روايات فراوانى داريم كه دلالت مى كند بر اينكه
تمامى اعمال و كردار ما به محضر امام عليه السلام عرضه مى شود و ايشان از تمامى
اعمال ما با خبر است و طبيعى است كه وقتى
اعمال زشت و يا گناه و معصيتى را از شيعيان خود و كسانى كه دم از علاقه و محبت او
مى زنند، مىن گرد، خاطر ايشان مكدّر مى شود.
در
روايتى به نقل از امام صادق عليه السلام آمده است كه ايشان خطاب به ياران خود
فرمود:
چرا
پيامبر اكرم(ص) را اذيت و آزار مى كنيد؟
عرض
شد: چگونه ما پيامبر را ناراحت مى كنيم؟ (و حال آنكه سالهاست از بين ما رفته و
رحلت فرموده اند.(
حضرت
فرمود: مگر نمى دانيد اعمال شما عرضه مى شود بر ايشان و هرگاه با اعمال زشت شما
برخورد كند و از آنها آگاه گردد، ناراحت مى شود؟ پس تلاش كنيد كه موجب خرسندى
پيامبر شويد.
اينجاست
كه زنگ خطر براى دوستان امام زمان به صدا در مى آيد كه مبادا با نِفاق و مكر و
حيله خودمان و يا سهل انگارى در نماز و بى مبالاتى در حفظ حجاب و... دل آن يگانه
محبوب را آزرده كنيم و در عين حال فرياد برآوريم كه (عَجِّلْ عَلى ظُهورِكَ.(
يكى
از دوستان روحانی مى فرمودند: وقتى كه عالم جليل القدر، مير جهانى قدس سره به
اصفهان منتقل شد، بنده گاهى به خدمتشان مى رسيدم تا از ايشان بهره مند شوم،
يكبار كه خدمتشان رسيدم،
فرمودند:
شبى در عالم رؤيا حضرت صديقه كبرى عليها السلام را ديدم، به من فرمودند:
دلى
شكسته تر از من در آن زمانه نبود در اين زمان دل فرزند من شكسته تر است .
گرچه
ناراحتى هاى حضرت مهدى عليه السلام علل مختلفى دارد همچون سلطه ظالمين بر عدّه
اى ضعيف و بى پناه، شيوع انواع گناه ها و معاصى در جوامع بشرى و فرا نرسيدن زمان
فرج و، امّا يك علت ناراحتى حضرت كه مى توان گفت قلب ايشان را در فشار قرار مى
دهد اين است كه دوستان و كسانى كه عشق و علاقه به ائمه اطهار و به خصوص به ولىّ
اللَّه اعظم دارند، چرا بايد آلودگى به گناه و يا بى اعتنائى به واجبات داشته
باشند؟!