عقیق: مسلمان باید در برابر قانون اسلامی خاضع باشد، هر چند اجرای آن به ظاهر، به زیان او باشد که البته در واقع و با نگاه عمومی به جامعه، به سود او و همگان است، از این رو رسول خدا(ص) فرمودند: حدی (قانونی) که در زمین جاری شود موثرتر از شصت سال عبادت است (1). در حدیث دیگری فرمودند: اجرای حدی از حدود الهی پربرکت تر از چهل روز بارش باران است(2).

بر پایه حدیثی دیگر آن حضرت(ص) از واسطه گری در تعطیل قانون الهی به شدت نهی می کرد و می فرمود: هر کس در اجرای قانون الهی واسطه گری کند تا مانع اجرای آن بشود خدای بزرگ او را در قیامت عذاب می کند(3).

حضرت امیرمومنان(ع) به مالک اشتر می فرمایند: حق را نسبت به هر کس، نزدیک باشد یا دور (خویشاوند یا بیگانه) رعایت و اجرا کن و در این باره شکیبا باشد و این شکیبایی را به حساب خدا بگذار، هر چند این رفتار با خویشاوندان و اطرافیان باشد و عاقبت آن را با همه دشواری که دارد ملاحظه کن که سرانجام آن پسندیده و پایانش فرخنده و مبارک است(4) .

قانون در سیره پیامبر (ص) و امامان (ع(

در سیره عملی رسول خدا (ص) آمده است که زنی از قبیله ای سرشناس (بنی مخزوم) مرتکب گناهی شد و آن حضرت (ص) دستور اجرای حد داد. اسامة بن زید نزد پیامبر(ص) آمد و درخواست بخشش کرد. پیامبر(ص) فرمودند: به خدا سوگند اگر دخترم دزدی کند دست او را قطع می کنم و در اجرای حدود و قانون الهی هیچ فرقی میان مردم نمی گذارم. آن حضرت (ص) در ادامه سیاست های نادرست و قانون گریزی امت های پیشین را نکوهید و چنین فرمودند: بدبختی های امت های پیشین در این بود که اگر فرد بلندپایه ای از آنان دزدی می کرد حکم خدا را درباره او جاری می ساختند(5).

در سیره امیرمومنان(ع) نیز آمده است که وقتی آن حضرت با درخواست مردم حکومت را پذیرفت در خطبه ای بر قانون گرایی خویش تاکید کرد و فرمود: بدانید اگر من درخواست شما را پذیرفتم با شما آن گونه رفتار می کنم که خود می دانم و به گفته گوینده و ملامت سرزنش کننده ای گوش نمی سپارم(6).

آن حضرت (ع) وقتی با ضربت ابن ملجم ملعون در بستر افتاد فرزندان خویش را فراخواند و حدود الهی و عمل به قانون در رفتار با قاتلشان را به آنان گوشزد کردند و فرمودند: ای پس عبدالمطلب! شما را نبینم که خون مسلمانان را فراوان بریزید و بگویید که امیرمومنان (ع) کشته شد. بدانید که در برابر خون من جز کشنده من نباید کسی کشته شود. بنگرید! اگر من از این ضربت او به شهادت رسیدم او را تنها یک ضربت بزنید و دست و پا و دیگر اندام های او را نبرید.(7)

1.مستدرک الوسایل،ج18

2.الکافی، ج7

3.دعائم الاسلام، ج2

4.نهج البلاغه، نامه 53

5.صحیح بخاری، ج4

6.نهج البلاغه، خطبه 92