۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۲ : ۰۶
عقیق:زندگي
پر از فراز و نشيب و اتفاقات مختلفي است كه برخي از اين فراز و نشيبها زمينهاي
را فراهم ميكند تا انسان خود را به خدا نزديكتر كرده و بتواند بيشتر وجودش را
احساس كند.
ازدواج حسن و همسرش از جمله وقايعي است كه جرقهاي براي
تشرف آنها به سفر حج شد، يكي از شروط همسر حسن، قيد سفر حج در عقدنامه بود كه با
وجود مخالفت وي به دليل مخارج و هزينههاي حج، به اصرار پدرش و بيان اين مطلب كه
خداوند كريم است، به آرامشي رسيد و در نهايت قبول كرد.
پس از چند سال زندگي مشترك، علي در حج دانشجويي ثبتنام
كرد، كه به طور غير قابل پيشبيني پيامك قبولي در حج را دريافت كرد، موضوع را با
همسرش در ميان گذاشت بسيار خوشحال شد و از خوشحالي اشك در چشمان هر دوي آنها حلقه
زد، ولي بابت هزينه رفت و برگشت اضطراب و نگراني داشتند.
وام عمره دانشجويي از جمله راهحلهايي بود كه در بخشي
از هزينه حج را تامين ميكرد، باقيمانده مخارج از سوي مادر، پدر، برادر و خواهران
تامين شد و بالاخره به اين سفر مشرف شدند.
حسن ميگويد: پس از تشرف به حج، هزاران بار خدا را شكر
گفتم و با خودم گفتم كه من كجا و اينجا كجا، بوي خدا را حس ميكردم، گنبد سبز
مسجدالنبي و پا گذاشتن جاي پاي معصومين چيز كمي نبود.
وارد مدينه كه شدم چشمانم گريان، سينهام سوزان بود، بوي
ياس نبي مكرم اسلام (ص) و در سوخته هنوز در اين ديار به مشام ميرسد.
در بقيع دلم شكست، مگر فرزندان حضرت زهرا (س) اينجا آرام
نگرفتند، تا كي غريبي، دلم شكست، سيل اشك امانم نميداد، اينجا فهميدم كه دل
گرفتگي يعني چي، غريبي چيست، نه ضريحي، نه گنبدي، نه بارگاهي، گلدستهاي نديدم،
تنها خاك و سنگ و كبوترهاي غريب بود.
دلم به پنجره بقيع گره خورد، بغضي در گلو بود، آه و سكوت
غمبار، اينجاست كه سنگهاي مدينه ميگريند، بغض فرياد ميشود.
لحظه خداحافظي از مدينه بسيار سخت بود، ولي بايد راهي ميشديم
و به ديار عشقي ديگر ميرفتيم كه معشوق را به عشقش وصل ميكند.
زماني كه همه لباسهاي سفيد احرام را پوشيده بوديم، غم
غربتي دلم را گرفت، بايد راهي خانه او شويم و به سوي كعبه دلها برويم.
احساس ميكنم، خدا در نزديكي ماست، خيلي نزديكتر از
هميشه نزديك و نزديكتر.
اين سفر به پايان رسيد ولي هنوز شيريني لحظات بودن در
مدينه و طواف پيرامون خانه كعبه وجود دارد كه از محبت بيكران خداي مهربان و رسولالله
(ص) سرچشمه ميگرفت.
اكنون جز وسايل اوليه منزل چيزي نداريم، حاضريم همين
اموال خود را نيز بدهيم تا يك بار ديگر به سفر معنوي حج مشرف شويم.
منبع:حج
211008