"عقیق: مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت‏ اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه(عج) که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد:
"چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت(ع) را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد."
 

اقسام شکر و اینکه دعا کردن از اقسام شکر است
و چون معلوم شد که شکر احسان نمودن در مقابل احسان است مخفی نیست که انواع و اقسامی دارد و ریشه آنها شکر قلبی و شکر زبانی و شکر با اعضای بدن است.
شکر قلبی: با شناختن نعمت و دانستن اینکه از سوی خداوند است تحقق می پذیرد چنانکه از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: هر که خداوند نعمتی به او داد پس به قلب و دل خود آن را شناخت شکرش را ادا کرده است.
می گویم: از آثار این شناخت در صدد تعظیم آن نعمت بودن و آشکار نمودن مقصود به زبان و بدن می باشد و از آثار شکر به زبان حمد و ثنا گفتن و بازگو نمودن نعمت و دعا کردن برای پایداری آن است و از آثار شکر بدنی جدیت و اهتمام به اطاعت و عبادت می باشد.
و از آثار بدنی شکر انفاق در راه خداست چنانکه بعضی از روایات بر آن دلالت دارد. و دیگر از آثار بدنی سجده شکر است. و دیگر از آثار آن تعظیم نعمت و بزرگ شمردن آن است مثل برگرفتن تکه نان از زمین و خوردن آن.
حال که این را دانستی می گویم: چون وجود مولای ما حضرت حجت از مهمترین نعمت های الهی بر ماست و معرفت داشتن ما نسبت به این نعمت خود نعمت بزرگی است که هیچ نعمتی با آن مقایسه نمی شود زیرا که جز تکمیل کننده ایمان و علت تامه آن می باشد و بیان کردیم که تمام نعمت های ظاهری و باطنی از شاخه های این نعمت بزرگ یعنی امام است.
پس بر ما واجب است که بیشترین کوشش و اهتمام را در ادا شکر این نعمت به کار بندیم تا به نعمت های بزرگ دیگر هم نایل شویم که خداوند وعده داده که هر که شکر نعمت به جای آورد نعمتش افزون گردد و وعده الهی تخلف ناپذیر است.