کد خبر : ۲۷۳۷
تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱۳۹۱ - ۱۰:۰۲
متن سخنان حجت الاسلام هاشمی نژاد؛ بیست و دوم محرم الحرام؛ هیئت روضه:
مرحوم آیت الله مرعشی نجفی(ره) می فرماید: وقتی من در نجف بودم بسیار مشتاق دیدار جمال حضرت ولیّ عصر بودم. تصمیم گرفتم چهل چهارشنبه، به مسجد سهله و کوفه بروم. هفته ۳۵ یا ۳۶ بود داشتم پیاده در این بیابان می رفتم. هوا بارانی و تاریک بود. از پشتِ سرم صدای پا شنیدم و مقداری ترسیدم...
آیات المَهدی در قرآن فراوان است. بیش از ۳۰۰ آیه در قرآن تأویل به وجود ایشان شده است. از اولِ سوره بقره، این دست آیات شروع می شود: «الذین یؤمنون بالغیب» که یکی از مصادیق غیب، گفته شده که امامِ غائب است، تا سوره «والعصر» که قسم به عصرِ ظهور ایشان است.در سوره «الشمس» نیز خداوند چند قسم یاد می کند :«والشّمسِ و ضُحیها» قسم می خورَد به خورشید و شعاعش. تفاسیر می گویند که شمس، وجودِ مقدس پیامبر(ص) است. «وَالقَمر إذا طَحَیها» در روایت دارد که قمر، امیرالمؤمنین(ع) است.
«والنّهار إذا جَلّیها» قسم می خورد به روز، هنگامی که جلوه می کند. «روز» تفسیر شده است به وجود مقدسِ صاحب العصر و الزمان(عج).
عالَمْ، در ظلمت است؛ در شب است تا حضرت نیاید. او که بیاید نور می آید. لذا تا حضرت نیاید جهان، ظلمانی است. همه جا ظلم است.
از وجود حضرت(عج) سؤال پرسیدند که: «یا بقیةالله! در زمان غیبتت از وجودِ شما چطور استفاده کنیم؟» این سؤال از ائمه قبلی هم پرسش شده بود. جضرت در پاسخ می فرمایند: «از وجود من استفاده می شود، مانند استفاده ای که از نور خورشید می شود هنگامی که خورشید در پشت پرده ابر باشد». تشبیهِ خیلی دقیقی است.
خورشید، مرکز منظومه شمسی است. اگر یک درجه جاذبه خورشید کم و زیاد شود، این منظومه از هم می پاشد. آن چه به این کُرات تعادل می دهد، فقط جاذبه خورشید است. روز هایی که ابر در آسمان وجود دارد، باز هم همان خورشید است که کُره ها را می چرخاند و حفظ می کند، با این که دیده نمی شود.
حضرت در واقع می فرمایند ما هستیم که علتِ بقاء عالم هستیم! پس همان گونه که خورشید علت بقای منظومه شمسی است، امام عصر هم علت تامّه بقای هستی در زمان غیبتند!! لذا در حدیث داریم که «لولا الحجة لَساخّتِ الأرضُ بِأهلها»
نکته ای که هست این که انسان به اندازه ظرفیت خودش از وجود خورشید می تواند استفاده کند. هر کس به اندازه ظرفیتش می تواند استفاده کند. گاهی از لابلای ابرها هم خورشید قابلِ رؤیت است. انسان هایی که اهل توجه هستند، گاهی می توانند از لابلای ابرِ غیبت، حضرت(عج) را ببینند. البته باید قابلیت باشد. خیلی ها مثل دیوار هستند؛ چون قابلیت ندارند، مانع دارند، از پرتوی حضرت نمی توانند استفاده کنند.
مرحوم آیت الله مرعشی نجفی(ره) سه تا تشرف برایشان ذکر شده است. انقدر قابلیت ایشان بالا بوده است که توانسته سه بار حضرت را ببیند! دیدنِ حضرت سر الله است. هر کسی نمی تواند به این سرّ دست پیدا کند.
ایشان می فرماید: وقتی من در نجف بودم بسیار مشتاق دیدار جمال حضرت بودم. تصمیم گرفتم چهل چهارشنبه، به مسجد سهله و کوفه بروم. هفته ۳۵ یا ۳۶ بود داشتم پیاده در این بیابان می رفتم. هوا بارانی و تاریک بود. از پشتِ سرم صدای پا شنیدم و مقداری ترسیدم. آقایی آمد و به من سلام کرد. با هم، همسفر شدیم. نزدیک مسجد سهله، مسجدی وجود دارد. وارد مسجد شدیم تا نمازی بخوانیم. وقتی ایشان مشغول نماز شد دیدم حالِ زمین و زمان دگرگون شده است. بعد از نماز، ایشان به من گفت: تو گرسنه ای بیا چیزی بخوریم. سفره ای همراه داشتند، پهن کردند و با هم خوردیم. بعد با هم پا شدیم و به سمت مسجد سهله رفتیم.
مسجد سهله خیلی مسجد والا مقامی است. بسیار عجیب است. معنویت عجیبی دارد!
با هم رفتیم مسجد سهله و دو رکعت نماز خواندیم و نشستیم و با هم حرف زدیم. دستورات وسخنان بسیاری را فرمودن حضرت. از جمله آن ها، این که حضرت فرمودند: بعد از نماز های واجب، این سوره ها را بخوان. بعد از نماز صبح، یاسین. بعد از نماز ظهر، سوره عم. بعد از نماز عصر، سوره نوح. بعد از نماز مغرب، سوره واقعه و بعد از نماز عشا سوره مُلک. وَ فرمودند بین نماز مغرب وعشا دو رکعت نماز بخوان و در رکعت دوم، سوره واقعه را بخوان. دعاها و اذکار مختلفی را حضرت تعلیم فرمودند.
همچنین حضرت بسیار تاکید فرموده بود به زیارت سیدالشهدا. تاکید فرموده بودند به حفظ کردنِ خطبه شِقْشِقیه که خطبه مظلومیّت امیرالمؤمنین(ع) است.
عزیزان! امیرالمؤمنین مظلوم تر از سیدالشهدا است. مرحوم آسیداحمد خوانساری در حدّ عصمت بودند. ایشان می فرمودند من هم مباحثه ای داشتم که سه سال حاجتی داشت و خدا را به مظلومیّتِ سیدالشهدا(ع) قسم می داد. یک روز سحر با گریه از خواب بیدار شد و گفت فلانی! گره ام باز شد! مادرم زهرا(س) را در خواب دیدم که گفت پسرم! خدا را به مظلومیتِ علی(ع) قسم بده که مشکلت حل می شود!
علی خیلی مظلوم بود. بر هیچ پیغمبری این قَدر ظلم نشد. خیلی مظلوم بود. علی(ع) با آن توانایی، علی که یدالله بود، با این وجود او را به طناب بستند و حقش را غصب کردند.
کدخبرنگار:۲۱۲۱۱۳
