۰۶ آذر ۱۴۰۳ ۲۵ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۷ : ۰۱
دستور به موقع!
ما رايت اصحابا ابرُ و اوفى من اصحابى ، يعنى اصحابى بهتر و با وفاتر از اصحاب خودم پيدا نكردم .
عقیق: يكى
از علماى بزرگ شيعه مى گويد: من از هنگامى كه خواندم يا شنيدم كه امام حسين(ع)
درشب عاشورا فرمود: من اصحابى بهتر و با وفاتر از اصحاب خود سراغ ندارم در اين حرف
دچار تريد شدم و نمى توانستم بپذيرم كه اين سخن از اباعبداللّه (ع) باشد زيرا با
خود مى انديشيدم كه اصحاب آن حضرت خيلى هنر نكردند خوب امام حسين است و ريحانه
پيغمبر و امام زمان و فرزند على (ع) و زهراى اطهر است هر مسلمان عادى هم اكر امام
حسين (ع) را در ن وضع ميديد او را يارى مى كرد و انها كه يارى كردند بنابر اين
خيلى هم قهرمانى به خرج نداند و آنها كه يارى نكردند خيلى آدمهاى پست و بدى بودند.
پس از مدتى كه در اين فكر بودم خداوند متعال انكار مى خواست مرا از اين غفلت و
جهالت و اشتباه بيرون بياورد لذا شبى در عالم
رويا ديدم صحنه كربلاست .
من هم در خدمت ابا عبداللّه (ع) آماده ام خدمت حضرت
رفتم سلام كردم گفتم : يابن رسول اللّه من براى يارى شما آمده ام .
امام (ع) فرمود به موقع به تو دستور مى دهم .
كم كم وقت نماز فرا رسيد (همانطور كه در كتب مقتل خوانده
بوديم كه سعيد بن عبداللّه حنفى و افراد ديگرى آمدند خود را سپر ابا عبداللّه قرار
دادند تا ايشان نماز بخوانند)
حضرت به من نيز فرمود: ما مى خواهيم هم اكنون نماز
بخوانيم تو در اينجا بايست تاوقتى كه دشمن تيراندازى مى كند مانع از رسيدن تير
دشمن بشوى .
گفتم: مى ايستم ، پس جلوى حضرت ايستادم . و حضرت مشغول نماز شدند، ناگهان ديدم يك تير به سرعت به طرف حضرت مى ايد تا نزديك من شد بى اختيار خود را خم كردم ناگاه تير به بدن مقدّس ابا عبداللّه (ع) اصابت كرد در عالم رويا گفتم : استغفراللّه ربى واتوب اليه ، عجب كار بدى شد ديگر نمى گذارم تكرار شود دفعه دوّم تيرى آمد تا نزريك من شد هم شدم باز به حضرت خورد! دفعه سوّم و چهارم هم به همين صورت خود را خم كردم و به آن جناب اصالت كرد ناگهان ديدم حضرت تبسمى نمود و فرمود: ما رايت اصحابا ابرُ و اوفى من اصحابى ، يعنى ((اصحابى بهتر و با وفاتر از اصحاب خودم پيدا نكردم )).
فورا به خودم آمدم و فهميدم اين كه آدم در ميان خانه بنشيند و بگويد: ياليتنا كنا معك فنفوز فوزا عظيما يعنى اى كاش ما هم با تو بوديم و به اين رستگار ى بزرگ نائل مى شديم كار آسانى است و گرنه اگر پاى عمل به ميان آند آن وقت معلوم مى شود كه ديندار واقعى كيست! و كى مرد عمل است و چه مسى مرد حرف و زبان . ولى اصحاب اباعبد اللّه امتحان خود را خوب پس دادند و ثابت كردند كه در عزم و رزم خويش محكم و پايدار هستند.
پی نوشت:
گفتارهاى معنوى ، ص 239 و 240
منبع:جام
211008
گزارش خطا
