لطف امام عصر(عج) بادعابرای منتظرانش

"عقیق: تا جمعه ظهور" یکی از قدیمی‌ترین برنامه رادیو معارف است که در طول دوره‌های مختلف همواره مورد اقبال شنوندگان رادیو و منتظران حضرت حجت‌بن‌الحسن(عج) قرار گرفته است.
این برنامه با هدف گسترش، تعمیق و ترویج فرهنگ مهدوی و افزایش سطح آگاهی مخاطبان رادیو در حوزه معارف مهدوی و ارتقاء بینش عمومی نسبت به اساسی‌ترین وظایف منتظران (قواعد ظهور) و مقابله با باورهای سست و خرافی و برداشت‌های غلط از نشانه‌های ظهور یا معارف مهدوی طراحی شده است.
حجت الاسلام حائری پور در این باره سخنانی ایراد کرده که در ادامه می خوانیم:
وقتی به آیات قرآن نگاه می کنیم، درمی یابیم که سراسر قرآن سخن از رحمت و محبت است. خدای متعال نیز خود را به عنوان رحمان و رحیم در ابتدای همه سوره ها معرفی می کند که البته از نشانه های محبت خدا به بندگان است، همچنین به طور روشن در آیات متعددی خدای متعال سخن از محبت خودش به بندگان آورده، خطاب به بندگان محسنین متقین صابرین مجاهیدن توابین متطهرین اینها می گوید و نسبت به آنها اظهار محبت می کند.
خداوند در قرآن حتی در میان بندگان هم سخن از محبت مطرح کرده. در آیات بسیاری وقتی سخن از خانه و خانواده می آورد، می فرماید: بین شما دوستی قرار دادیم، همچنین خداوند در قرآن در میان کسانی که عمل صالح انجام می دهند. محبت قرار می دهد و خوب است که بدانیم یکی از اعمال صالح، انتظار امام عصر(ع) است.
همچنین وقتی سخن از پاداش پیامبر(ص) مطرح می شود، قرآن سخن از مودت را مطرح می کند، چیزی که قرآن برای اجر رسالت مطرح کرده، مهرورزی به خاندان پیامبر(ص) است و از مهمترین مصادیق اهل بیت(ع) پیامبر، وجود مقدس حضرت زهرا(س) است که باید نهایت مودت و محبت را به ایشان داشته باشیم. حتی این عزاداری ها نیز از مصادیق عرض ارادت است.
محبت در قرآن کریم به عنوان مزد رسالت پیامبر(ص) مطرح است. این درحالی است که خدا پیامبر(ص) را به عنوان رحمت للعالمین مطرح می کند مبنی بر اینکه ای پیامبر ما تو را جز به عنوان کانون مهرورزی برای جهانیان نفرستادیم.
چنانچه پیامبر(ص) به عنوان خاتم انیبا مطرح است. امام عصر(ع) نیز امام محبت و مهرورزی است، در زیارت آل یاسین امام عصر(ع) را به عنوان رحمت واسعه الهی مطرح می شود. بنابراین او هم مظهر رحمت و لطف الهی است.
امام رضا(ع) در روایتی طولانی مقام امام را معرفی می کنند. ایشان می فرمایند: "امام ماه تابان و چراغ فروزان است، او ستاره هدایت گر در شدت تاریکی هاست، امام آب گوارا در هنگام تشنگی است، آتش روشن در بلندی است، امام ابر بارنده و خورشید فروزنده و آسمان سایه دهنده است، امام کسی است که انیس است و رفیق و پدر مهریان و مادری که نسبت به فرزندش مهریان است، اینها عبارات نشان می دهند که امام مظهر لطف و احسان خدا نسبت به مردم است.
در آیه 54 سوره مائده وقتی سخن از بندگان برگزیده خدا می شود -که یاران امام عصر(ع) هستند- آنجا هم سخن از محبت است در این آیه می فرماید: "اگر شما مومنانی که در صدر اسلام هستید از دین برگردید، بدانید در آینده خدا کسانی را خواهد آورد که ویژگی هایی دارند. هم خدا آنها را دوست دارد و هم آنها خدا را دوست دارند" رابطه آنها با خدا رابطه محبت است.
بنابراین محبت در سراسر آیات قرآن در شکل های مختلف و رابطه خدا با خلق و رابطه خلق با خدا بیان شده که اهمیت محبت را نشان می دهد.
در پاسخ به این سوال که چرا امام با محبت ترین مردم است، باید بگوییم که وقتی به آیات قرآن نگاه می کنیم، می بینیم خدا در ابراز محبت های خود، باب احسان را نسبت به بندگان باز می کند. خدا با خلقت بشر، با انواع نعمت، روزی های مادی و معنوی، نعمت عفو، عبادت، نعمت اولیا مانند امام عصر(ع) و حضرت زهرا(س) و نعمت والدین نیز محبت خود را نشان داده است.
بنابراین امام مظهر احسان خداست. باب لطف و عطای الهی است و واسطه تمام نعمت هایی است که خدا به بندگانش می دهد خداوند در قرآن می فرماید، شما امامان شیوه و راه و رسمتان این است که نسبت به بندگان لطف داشته باشید، خدا در واقع به واسطه امام عصر(ع) انواع نعمت ها را نثار بندگان می کند.
از بزرگی نقل شده که کنیزی در خانه داشت شبی دنبال او می گشت دید در محلی در سجده است و به خدا می گوید سوگند به دوستی تو به من که گناهان مرا ببخش، آن ارباب به او گفت به دوستی خودت به خدا، او را قسم بده، کنیز گفت نه باید بگویم دوستی خودش به من که به واسطه آن دوستی مرا از شرک دور کرد و به اسلام وارد کرد، مرا از خواب بیدار کرده و اجازه مناجات داده، این مساله همان درک محبت خداست.
یکی از کلیدهای سعادت الهی این است که انسان محبت های الهی را درک کند، امام حسین(ع) در دعای عرفه این محبت ها را یک به یک بیان می کند. حتی برمی گردد به سال های قبل از ولادتش، ذکر محبت باعث می شود که انسان در مقابل خدا اهل شکر و سپاس شود.
امامی که درک احسان خدا می کند و خود را غرق در لطف خدا می بیند، خودش می شود دریای خروشانی که همه بندگان در محبت او غرق می شوند، بنابراین این که امام مظهر رحمت خداست چون خودش درک واقعی از محبت خدا دارد.
اگر کسی بخواهد اهل محبت باشد و محبت خدا در دلش قرار بگیرد باید این محبت ها را درک کند قدم اول در درک محبت خدا، معرفت است، به دنبال شناخت خدا و امام محبت در دل بنده ایجاد می شود مرحله بعد اطاعت و تسلیم در برابر خداست که به علت درک محبت خدا اتفاق می افتد.
بنابراین اگر کسی بخواهد محبتی نسبت به خدا داشته باشد باید احسان خدا را درک کرده باشد، در مورد حضرت زهرا(س) نقل شده که پیامبر به زهرا(س) فرمودند که فرشته وحی کنار من است و هرچه میخواهی بگو تا به خدا بگوید، حضرت گفتند ای رسول مرا لذت خدمت به خدا و عبادت او مشغول کرده است و مرا بازخواسته که از او درخواستی داشته باشم، من نیازی ندارم جز اینکه به وجه با کرامت خدا نظر کنم. این عبارات نشان دهنده درک وجود خدا با تمام وجود است.
اگر انسان بخواهد نسبت به امام اظهار محبت کند در قدم اول باید محبت امام را درک کرده باشد. به عنوان نمونه یکی از مهمترین مصادیق الطاف امام نسبت به ما دعای امام است نسبت به ما، بنابراین وقتی دعا گوی حضرت باشیم دعای امام شامل حال ما می شود.