کد خبر : ۲۶۱۹
تاریخ انتشار : ۱۲ آذر ۱۳۹۱ - ۰۹:۴۵
سخنان حجت الاسلام ابوالقاسمی؛ امامزاده زید؛ روز هفتم شهادت سیدالشهدا:
برای آن که در آن کربلا قبول شویم چه کنیم؟ باید مُدام کربلای سال ۶۱ را مطالعه و یادآوری کنیم. خودِ امام زمان(عج)، صبح و شام در یادِ کربلاست. می دانید چرا؟ چون که قیامِ امام زمان، به شدت متاثر از قیام حسین(ع) است.
«لِیَبلُوَکم أیّکم أحسنُ عملاً»
موضوع بحثمان کربلا بود. کربلا، محل امتحان و ابتلا بود. خداوند ما را در دنیا آورد که امتحان کند. خداوند در قرآن فرموده است : برای این که مشخص بشود چه کسی راست می گوید چه کسی دروغ می گوید، در دنیا آورده ما را تا بیازماید.
اصلا آمده ایم که امتحان بشَویم! یا بهتر بگویم که ما برای کربلا آمده ایم. کربلا محل امتحان است! کسی که با کربلا آشنا باشد در امتحان رد نمی شود. باید همیشه به یادِ کربلا بود. در بندگی و زندگی می خواهند ما را از کربلا مأنوس کنند.
من وقتی سرِ نماز می روم، باید در فکرِ این باشم که همین الآن می خواهند من را امتحان کنند. اگر در نماز حضور قلب داشتی یا نداشتی بدان که در کربلا هم همان طور می بودی!
خود را برای کربلا آماده کردن یعنی خود را برای امتحان آماده کردن. خب! ما قبول می کنیم این مطلب را. اما کربلا امتحانی بود که در سال ۶۱ برگزار شد. به ما چه دخلی دارد؟؟!!
جواب این است که در هر عصری امتحان وجود دارد. امتحان نهایی هنوز مانده است! ظهور امام زمان(عج)، امتحان نهایی است. هنوز مانده است!
حتی اصحاب کربلا در آن امتحانِ نهایی ظهور حجت(عج)، دوباره شرکت می کنند. چطور؟ به شکل رجعت. رجعت یعنی بازگشت مردگان.
البته این رِجْعَت، به معنای قیامت نیست. بلکه در رجعت بعضی افراد زنده می شوند نه همه مردم. «و یوم نَحشُرُ مِن کل امة فَوجا». این آیه دلالت بر رجعت دارد. چون می گوید گروهی از امت را محشور می کنیم. امام صادق(ع) در حدیثی می فرماید: این آیه مربوط به رجعت است.
رجعت یعنی چه؟ یعنی از هر امّتی خداوند گروهی از بدان و خوبان را در زمان ظهور، زنده می نماید. کسانی که بر اعتقادشان راسخ بوده اند؛ چه اعتقادِ بد و چه اعتقادِ خوب، رجعت می کند.
لازم به ذکر است که از جمله کسانی که رجعت می کنند، خودِ ائمه هستند. اولین امامی که رجعت می کند امام حسین(ع) است.
البته امام حسین شب عاشورا به یاران خود فرمودند که ما برمیگردیم! ما دوباره برمی گیردیم. یعنی رجعت می کنیم.
الآن ما زندگی نمی کنیم که!! آن زمان، زمانِ زندگی است. این همه ظلم و ستم الآن هست. خب کِی این ها برطرف می شود؟ زمانِ ظهور. مظلومین ثابت قدم، دوباره زنده می شوند و زندگیِ تازه ای می کنند!
رِجْعت خیلی مهم است. باید مطالعه کرد.
زندگی، آن موقع است! همه اش رشد و کمال است. زمانِ ظهور، یک چیزی شبیه به بهشت است. همه جا آباد می شود. رشد و تعالی است آن زمان.
برگردیم به بحث اوّلمان. پس کربلا منتظرِ ماست. کدام کربلا؟ کربلای قبلی که گذشت، کربلای بعدی منتظر ماست. کربلای زمان ظهور حجت.
برای آن که در آن کربلا قبول شویم چه کنیم؟ باید مُدام کربلای سال ۶۱ را مطالعه و یادآوری کنیم. خودِ امام زمان(عج)، صبح و شام در یادِ کربلاست. می دانید چرا؟ چون که قیامِ امام زمان، به شدت متاثر از قیام حسین(ع) است.
در روایت داریم که روزی که حسین بن علی شهید شد، ملائکه به خدا گلایه کردند که خدایا چرا کاری نمی کنی؟! خداوند ظهور حضرت حجت را به ایشان نشان داد و او را منتقم اصلی معرفی نمود.
پس باید دعا کنیم که او بیاید تا انتقام اصلی را انجام دهد. لذا رجعت مساله ای حقّ است. و این رجعت ها حول و حوش ظهور تحقق پیدا می کنند. این امتحان ها در پیش است. وَ ما باید حتماً امتحان بدهیم. باید خود را آماده کنیم.
کدخبرنگار:۲۱۲۱۱۳
