عقیق: مسلمانان
اهتمام خاصي به پوشاندن كعبه داشته‌اند و براى همين جهت است كه در طول تاريخ در
بحرانى‌ترين شرايط هم كسوه كردن كعبه انجام گرفته است.
به دو قطعۀ تاريخى در اين زمينه توجه كنيد: ناصر خسرو مى‌گويد:
«در سنۀ ۴٣٩ سجلّ سلطان بر مردم خواندند كه
اميرالمؤمنين مى‌فرمايد كه حجّاج را امسال مصلحت نيست كه سفر حجاز كنند كه امسال
در آنجا قحطى و تنگى است و خلق بسيار مرده است. اين معنا به شفقت مسلمانى مى‌گويم.»
ناصرخسرو ادامه مي‌دهد: حجّاج در توقف ماندند و سلطان
جامۀ كعبه مى‌فرستاد به قرار معهود كه هر سال دو نوبت جامه كعبه بفرستادى و اين
سال چون جامه به راه قلزم گسيل كردند من با ايشان برفتم.»
در كتب تاريخى آمده است كه در سال ۵۵٨ فتنه‌اى در مكه رخ داد و جماعتى از
بردگان مكه شورش كردند بطورى كه حجاج نتوانستند وارد مكه شوند و تنها وقوف به
عرفات كردند و ميان شورشيان و امير مكه درگيرى سختى به وجود آمد اما در همان سال
خادم مسجدالحرام وارد مسجد شد و كسوۀ كعبه را كه با او بود بر كعبه پوشانيد.
مراسم پوشاندن كعبه تشريفات مخصوصى داشت و علاوه بر
تشريفاتى كه در مكه و بهنگام تعويض كسوه انجام مى‌گرفت، در سال‌هايى كه كسوه از
مصر مى‌آمد، در خود مصر نيز تشريفاتى صورت مى‌گرفت.
در ماه ذيقعدۀ هر سال در خيابان‌هاى قاهره مراسمى برپا
مى‌شد و كسوۀ كعبه را از كارگاه آن در «خرنفش» به مسجد امام حسين منتقل مى‌كردند و
از آنجا به ميدان محمدعلى مى‌آوردند و در آن روز ادارات و مراكز تجارى تعطيل مى‌شد
و نظاميان از مقابل كسوه رژه مى‌رفتند و پانزده روز كسوه را در مسجد امام حسين نگه
مى‌داشتند و مردم با ازدحام تمام نذورات و عطاياى خود را نثار مى‌كردند.
علاوه بر پوشش خارجى كعبه كه همه ساله و گاهى چند بار در
سال عوض مى‌شد، داخل كعبه نيز داراى پوشش خاصى بود كه هر چند سال يك بار تعويض مى‌كردند
چون از آفتاب و باران و تماس مردم در امان بود و به زودى از بين نمى‌رفت.
ناصر خسرو كه در سال ۴٣٩ وارد جوف كعبه شده، از كسوۀ داخل كعبه
چنين ياد مى‌كند: «جامه‌اى كه خانه بدان پوشيده بود، سپيد بود و به دو موضع طراز
داشت.»
بر خلاف اظهار ناصر خسرو كه كسوۀ درون كعبه را سفيد
گزارش مى‌كند، فاسى مى‌گويد: كسوۀ داخل كعبه كه توسط ملك ناصر حسن تهيه شده و سالهاست كه بر
آن مانده است، از پارچۀ حرير سياه است.
منبع:حج
211008
