۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۹ : ۰۲
عقیق:مرحوم آیتالله العظمی اراكی، رحمهالله علیه كه از بزرگان عالم اسلام و از فقیهان وارسته بودند، فرمودند: مرحوم آخوند ملاّمحمد كبیر، قطعه زمینی در اطراف سلطان آباد اراك داشته كه در آن زراعت میكرد، و نانِ سالِ اهل و عیال خود را از آن زمین به دست میآورد.
یك وقت كه حاصل زمین را خرمن كرده بود و در دشت، خرمنهای دیگری نیز وجود داشت، كسی عمداً یا سهواً آتش روشن میكند باد میوزد و آتش به خرمنها میافتد و خرمنها یكی پس از دیگری در آتش میسوزد.
این بزرگواران تربیت شده و درس گرفته از مكتب حضرت
ابراهیم، (ع)، هستند كه چون خداوند به آتش امر كرد:
یا نارُ كُونِی بَرْداً وَ سَلاماً؛[1] ای آتش، سرد و
مایه ایمنی باش.
آنان آموختهاند كه هر چیزی ممكن است به امر خداوند و به
اذن او انجام گیرد. بزرگان دین نیز به هنگام مشكلات، با توجه به آیات قرآن و زندگی
معصومین، مصایب را از خود دور یا تحمل آن را بر خود شیرین میكردند[2]
پی نوشت ها:
[1] . سوره انبیاء، آیه 69
[2] . مجلّه بشارت، سال سوم، شماره سیزدهم،
منبع:جام
211008