۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۵ : ۰۱
کد خبر : ۲۴۵۲
تاریخ انتشار : ۰۴ آذر ۱۳۹۱ - ۱۴:۴۸
حجت الاسلام ابوالقاسمی در مراسم شب تاسوعای مسجد امام حسین(ع)
شیعه نگاهش به مقتدایش است!
شب عاشورا امام حسین(ع) اصحاب را جمع کرد و گفت: بلند شوید بروید! کاملا جدّی گفت . بعضی رفتند. اما آن ها که برای ماندن آمده بودند، متحیر شدند.
گزارش تصویری مرتبطبه گزارش عقیق، مراسم شب تاسوعا در مسجد امام حسین تهران با حضور اقشار مختلف مردم باسخنرانی حجت الاسلام ابوالقاسمی و مداحی مداح و شاعر اهلبیت (ع) حاج علی انسانی برگزار شد.
آنچه می خوانید، متن سخنان حجت الاسلام ابوالقاسمی در این مراسم است:
همه یک نور واحدند
به این مطلب رسیده بودیم ، برای این که علاوه بر دوست داشتن اهل بیت(ع) ، در ما تغییر ایجاد شود باید علمِمان را هم زیاد کنیم . باید علم دین کسب کنیم و در بین علوم دین مهم ترین علم، علم به محمد و آل محمد(ص) است.
خب، حداقل علمی که باید از اهل بیت بدانیم چیست؟ اول این که «کلّهم نور واحد» این ۱۴ تا یکی هستند. یک نور هستند. تفاوتی ندارند. فرقی بین امام حسین(ع) و امام زمان(عج) نیست. اگر دنبال امام حسین می روی، دنبال امام زمان نیز باید برویم.
اگر در کربلا هم بودیم کاری نی کردیم!
اگر در کربلا هم بودیم کاری نی کردیم!
«آقا بیا» «آقا بیا» که نمی شود. قطعاً اگر ما کربلا بودیم، هیچ کاری نمی کردیم. فرقی بین امام حسین(ع) و امام زمان (عج) نیست. چون الآن هیچ کاری برای امام زمان نمی کنیم. مطمئن باشید!!
یک وقت، کسی خدمت امام صادق(ع) رسید و گفت بین حدیث شما با پدرتان امام باقر(ع) فرق و تضاد است. امام صادق(ع) فرمود: خوب دقت کن! آیا ببین فرقی می بینی؟ شخص ناگهان چشمش به ایشان افتاد دید که چهره، چهره امام باقر است. بعد از چند دقیقه دوباره نگاه کرد دید امام صادق است. امام صادق (ع) دوباره از او سوال کرد آیا بین سخن من و پدرم تفاوتی می بینی؟ آن شخص گفت : نه!
این که امام حسین(ع) و امام زمان (عج) را نفسی متفاوت از هم می پنداریم، این مشکل است. اشتباه است. یعنی علم اولیه به آن ها نداریم. «کلهم نور واحد»
ولیّ عصر(عج) وقتی می آیند و در کنار کعبه خطبه می خوانند در خطبه می فرمایند:«کسی که می خواهد به حسین بن علی نگاه کند به من نگاه کند»!!
این همه انرژی که برای امام حسین (ع)خرج می شود، باید برای امام زمان نیز خرج شود. اگر این نباشد معلوم است یک جای کار اشکال دارد.
اگر امام حسین (ع) هم الآن بود مانند امام زمان تنها بود!!
اگر امام حسین (ع) هم الآن بود مانند امام زمان تنها بود!!
دومین مطلب که باید بدانیم این است که اگر امامی هست، مأموم هم باید باشد. اگر حسین (ع)امام است برای این است که ۷۲ نفر مأموم دارد. علت این که امام زمان (عج) غایب هستند، چون هیچ کس به او اقتدا نمی کند!! باید اقتدا کرد به امام.
امام حسین (ع) بود و یک عده ای در کربلا بودند که به ایشان اقتدا می کردند. با ایشان بودند، همراهش بودند، نه جلوتر از او نه عقب تر از او. مثل نماز جماعت. امام جماعت در نماز کاری ندارد چه کسی به او اقتدا می کند. او نمازش را می خواند؛ هر کس خواست باید همراهی کند.
دنبال امام باید بود. نه باید جلو زد و نه باید عقب ماند. ما مأموم هستیم، تمام عالم مأموم امام زمان هستند. هر کس در پیِ یک امامی است. آن کس که حسین بن علی(ع) امامش نباشد، یزید امام او می شود!
امام یعنی کسی که صبح تا شب مأموم به دنبال او باشد. امام حسین فقط ۷۲ نفر مأمومِ اینچنینی داشت. امام، آن کسی هست که دنبالش هستند، پیِ او هستند، اقتدا می شود، پا به پای او می روند.
حالا، با توجه به این مطالب، چقدر امامِ ما حسین است؟ چقدر با حسین منطبق هستیم؟!
در واقع ما امامی می خواهیم که حاضر نباشد تا مشخص نشود با او منطبق هستیم یا نه؟ امامی می خواهیم که هر کاری می خواهیم بکنیم. امام حسین (ع) با امام زمان فرقی ندارد. باید ببینیم چقدر در پیِ آن ها هستیم. بدانید که اگر امام حسین (ع) هم الآن بود مانند امام زمان تنها بود!!
شیعه باید همیشه در صف اول باشد!
شیعه باید همیشه در صف اول باشد!
خب، سومین نکته ای که درباره امام باید بدانیم این است که باید در صف اول بایستیم. همانطور که باید در صف اول نماز جماعت بایستیم.خیلی اهمیت دارد در صف اول بودن. اگر صف اول نباشیم، پس شیعه نیستیم!
در حدیث داریم خداوند شیعه ها را می آمرزد. دوستِ شیعیان را نیز می آمرزد. دوستِ دوستِ شیعیان را می آمرزد. تا همینجا. بیشتر از این دیگر نمی آمرزد. حالا، شیعه یعنی صف اول در مأمومیت! در نماز جماعت صف اول با تکبیرِ امام تکبیر می گوید. صف دوم بر طبق تکبیر صف اول تکبیر می گوید. صف سوم نیز با تکبیرِ صف دوم، تکبیر می گوید. همه باید سعی کنند بیایند صف اول. رشد کنند.
شب عاشورا امام حسین(ع) اصحاب را جمع کرد و گفت: بلند شوید بروید! کاملا جدّی گفت . بعضی رفتند. اما آن ها که برای ماندن آمده بودند، متحیر شدند. بهت زده شدند. امام چه می گوید؟! همه گیج شده بودند. اما همه نگاهشان به ابالفضل بود که او چه می کند. این یعنی شیعه! نگاهش به مقتدایش است.
خب، عباس از کجا می داند؟ چون او «کاشف الکرب عن وجه الحسین» است. او به قلب امام اتصال دارد.لذا همه منتظر بودند عباس چه می کند. اولین کسی که حرف زد عباس(ع) بود. فرمود: کجا بریم یا اباعبدالله؟!! تا این را گفت همه زبانشان باز شد و امتناع کردند از رفتن. این می شود شیعه.
کدخبرنگار:۲۱۲۱۱۳
گزارش خطا
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
ضمن تشكر و عرض تسليت چند روزيست از مطالب و سخنراني هاي سايت با ذكر منبع در وبلاگمان استفاده مي كنم مي خواستم بپرسم اگر رضايت داريد و اشكالي ندارد با توجه به مطالب پربار و غني سايت اين كار را ادامه بدهم در صورت امكان پاسخ را برايم ارسال كنيد
التماس دعا