شكّ (دو دلى) بر چهار گونه است: گفت و شنود (بباطل و نادرستى) ترسيدن (از اقدام بحقّ) سرگردانى، تن دادن (به گمراهى و كوشش ننمودن در راه رستگارى)؛
عقیق: مولی
علی (ع) می فرمایند:
شكّ (دو دلى) بر چهار گونه است: گفت و شنود (به
باطل و نادرستى) ترسيدن (از اقدام بحقّ)
سرگردانى، تن دادن (به گمراهى و كوشش ننمودن در راه
رستگارى)؛
پس كسي كه جدال و گفت و شنود را عادت و شيوه خويش
گردانيد شب او بامداد نگشته (از تاريكى شكّ و دو دلى به روشنائى يقين و باور
نرسيده)؛
و كسي را كه آنچه پيش دارد (جهاد و كوشش در راه
حقّ) بترساند به عقب بر مى گردد (در كارهاى خود بجائى نرسد) ؛
و كسي كه در دو دلى حيران و سرگردان باشد (و خود را به
جايگاه امن و آسوده يقين و باور نرساند) سم هاى شياطين او را پايمال نمايد (شياطين
بر او دست يافته هلاكش سازند)؛
و كسي كه به تباه كردن دنيا و آخرت تن دهد در دنيا
و آخرت تباه گردد.
پی نوشت :
ترجمه و شرح نهج البلاغة (فيض الإسلام)، ج۶، ص: ۱۱۰2.
منبع:افکار
211008
