عقیق: پس
از قتل مقتدر عباسي، به دست سپاهيان مونس خادم، قاهر عباسي، به عنوان نوزدهمين
خليفه سلسله عباسيان به كرسي خلافت رسيد. وي خليفهاي خمار، هوسباز، سخت گير و
مستبد بود و با ترفندهاي گوناگون تلاش ميكرد از قدرت و نفوذ وزيران و فرماندهان
سپاه بكاهد و خود بر تمامي امور سيطره پيدا كند.
وي پس از يك سال و اندي خلافت، دستور داد مونس خادم را
دستگير كنند و در صدد دستگيري وزير قدرتمند دربار، يعني ابوعلي بن مقله برآمد. اما
ابن مقله و حسن بن هارون، از ترس سخت گيريهاي قاهر، پنهان شده و در خفا با
مخالفان وي رابطه برقرار كردند و هم چنين فرماندهان سپاه وي را از او ترسانيده و
به آنان گفتند كه وي در دارالخلافه خويش، سردابي كنده و مخالفان خود را در آن زنداني
و شكنجه ميكند.
سرانجام سپاهيان خليفه به فرماندهي «سيما» شورش كرده و
خواهان خلع خليفه از مقام خود شدند و بدين منظور به دارالخلافه يورش برده و قاهر
عباسي را كه در فراز بام حمام پناه گرفته بود دستگيرش كرده و به زندان منتقل
نمودند.
پس از زنداني و شكنجه كردن او، بر چشمهايش ميل داغ
كشيده و هر دو چشمش را نابينا كردند و آنگاه آزادش نمودند. وي به مدت يازده سال
به همان منوال زندگي كرد و از شدت فقر و تنگدستي و يا تعمداً براي آبروبري بني
عباس در مسجد جامع بغداد گدايي مينمود.
وي به مردم ميگفت: ايها الناس، بر من تصدّق كنيد.
همانا ديروز امير شما بودم و امروز از فقراي مسلمانان ميباشم. سرانجام در سال ۳۳۳ هجري قمري با نكبت و بدنامي
از دنيا رفت.
پس از بركناري قاهر عباسي فرماندهان سپاه و دولتمردان
سياسي دربار عباسي، به سراغ ابوالعباس محمد بن مقتدر بالله رفته و وي را براي
پوشيدن رداي خلافت مهيا نمودند. وي پس از قتل پدرش مقتدر و خلافت عمويش قاهر، مورد
خشم خليفه وقت و دولتمردان عباسي قرار گرفت و بدين جهت بيشتر اوقات در خفا زندگي
ميكرد، اما پس از خلع عمويش قاهر بالله، كانديداي خلافت شد و لقب «الراضي بالله»
را براي خويش برگزيد.
اين وقايع در زمان نيابت ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي و
ابوالحسن علي بن محمد سمري؛ نواب سوم و چهارم امام زمان (عج) بوده است.
منبع:حج
211008