۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۷ : ۰۲
عقیق: درهرعمل یا دستوری که نافرمانی خدا انجام شود، آنرا معصیت وگناه می گویند. از زشت ترین عملی که موجب سستی ایمان می گردد از همان جا بدبختی ونقص ایمان شروع می شود وتدریجا باعث هلاکت انسان خواهد شد.
انسانی که درزندگی خود راههای گناه ونافرمانی خدا را برای خویش فراهم می کند خود موجب غضب خدا قرار می گیرد وشامل گروه معصیت کاران خواهد شد ولازما درآن زمان مورد خشم خدا قرارخواهد گرفت.
ایمان یک انسان به اصطلاح مومن، وقتی کامل می شود که هیچ وقت مرتکب گناهی نشود وبرعکس اگریک مومن مرتبا درگناهان آلوده شود وهیچ حرکتی برای اصلاح خود نداشته باشد درنتیجه ایمان اوناقص خواهد بود.
انسان مومن باید به قدری درعدم ارتکاب گناهان حساس باشد که هیچ وقت دانسته مرتکب گناه نشود، چون برخی ازگناهان ومعصیتها به حدی خطرناک است که ایمان را ضایع می کن وعموما هرگناهی که بدون وقفه انجام شود اثرات منفی آن برایمان آن شخص برمی گردد.
منبع:صراط
211008