عقیق: آیت
الله مجتبی شهیدی کلهری مشهور به مجتبی تهرانی استاد مشهور اخلاق و مرجع تقلید و
مدرس حوزه های علمیه تهران(مانند مدرسه مروی) بود؛ وی از محضر اساتید بزرگی همچون
ادیب نیشابوری، آیت الله بروجردی، آیت الله حکیم، آیت الله گلپایگانی، علامه
طباطبایی و...بهره برد.
این مرجع بزرگوار تقلید و استاد بزرگ اخلاق، پس از 40سال خدمت صادقانه در نشر معارف اسلامی و ترویج مکتب حقّۀ اهل‌بیت عصمت و طهارت، در دی‌ماه سال 1391هـ‌ش؛ دار فانی را وداع گفت؛ در این مجال سعی داریم تا جرعه ای از بیانات ناب اخلاقی ایشان را در اختیار علاقمندان قرار دهیم.
بسم
الله الرحمن الرحیم
روی عن الصادق «علیه السلام» قال :
«کَمْ مِنْ نِعْمِةِ اللهِ تَعالی عَلی عَبْدِهِ فِى
غَیْرِ اَمَلِهِ وَ کَمْ مِنْمُؤَمِّلٍ اَمَلاً اَلْخِیارُ فِی غَیْرِهِ».
آن نعمتی که به درد تو میخورد را خدا به تو میرساند،
چه از او بخواهی، چه نخواهی
برخی مسائل خیلی معمول است، مثلاً بیماری، از خدا شفا میخواهد، «اللهم اشفِ کل مریض»، اگر بدهی و قرض دارد، «اللهم اقض دین کل مدین»، مشکلی ندارد؛ امّا نعمتهایی را که نمیدانی در آینده از نظر بهرهوریاش چطور می‌شود، به خدا واگذار کن، زیرا چیزهایی هست که تو از خدا درخواست میکنی امّا خودت نمیدانی که به نفع تو نیست؛ این را بدان! اگر خواستهات برآورده نمیشود، به نفع تو نیست، پس رهایش کن؛ چرا؟ چون خدا چیزهایی که به نفع تو است امّا به ذهنت نمیآید را، اتفاقاً بدون درخواست به تو می دهد.
پی نوشت ها:
بحارالانوار
ج 68 ص 152 – بحارالانوار ج75 ص 243
چهارشنبه 26 بهمن 90 – 22 ربیع الاول 1433
منبع:دانشجو
211008
