عقیق: امام
حسن عسكرى(ع) به نقل از اميرالمؤمنين علىّ(ع) حكايت
فرمودند: روزى پيرمردى به همراه فرزندش نزد رسول خدا(ص) شرفياب
شد.
پيرمرد با گريه و زارى عرضه داشت : يا رسول اللّه ! من
پسرم را بزرگ كردم و هزاران رنج و زحمت برايش متحمّل شدم و از مال و ثروت خود، او
را كمك كردم تا آن كه مستقلّ و خودكفا گرديد، ولى امروز كه من ضعيف و ناتوان گشته
ام و تمام اموال و هستى خود را از دست داده ام ، او از هر گونه كمكى به من دريغ مى
كند و حتّى لقمه نانى هم به من نمى دهد.حضرت رسول(ص) خطاب به فرزند كرد و
فرمود: تو در اين مورد چه جوابى دارى ؟
گفت : يا رسول اللّه ! من چيزى زايد بر مخارج خود و عائله ام ندارم .حضرت به پدر فرمود: اكنون چه مى گوئى ؟گفت : يار سول اللّه ! او داراى چندين انبار گندم و جو و كشمش مى باشد و نيز كيسه هائى پر از درهم و دينار دارد.رسول خدا به فرزند فرمود: چه پاسخى دارى ؟اظهار داشت : يا رسول اللّه ! او اشتباه مى كند، چون من هيچ ندارم .در اين هنگام ، حضرت رسول خطاب به فرزند كرد و فرمود: از عذاب خداوند بترس و نسبت به پدرت كه آن همه براى تو زحمت كشيده است ، نيكى و احسان كن .پسر گفت : يا رسول اللّه ! من چيزى ندارم .حضرت فرمود: اين ماه از بيت المال به او كمك مى كنيم ؛ ولى از ماه آينده بايد پدرت را كمك نمائى و به يكى از اصحاب خود به نام اُسامة بن زيد دستور داد تا صد درهم به آن پير مرد بپردازد.در پايان ماه ، پدر دو مرتبه به همراه پسر خود نزد رسول خدا آمد وعرضه داشت : يا رسول اللّه ! فرزندم چيزى به من نداد و پسر همچنين گفت : من چيزى ندارم .حضرت به فرزند اشاره نمود: كه تو داراى ثروت بسيارى هستى ؛ ولى با اين برخوردى كه نسبت به پدرت دارى ، همين امروز فقير و تهى دست خواهى شد.همين كه فرزند از نزد حضرت برگشت متوجّه شد كه داد و فرياد افرادى كه در همسايگى انبارهاى آذوقه او هستند، بلند است .
گفت : يا رسول اللّه ! من چيزى زايد بر مخارج خود و عائله ام ندارم .حضرت به پدر فرمود: اكنون چه مى گوئى ؟گفت : يار سول اللّه ! او داراى چندين انبار گندم و جو و كشمش مى باشد و نيز كيسه هائى پر از درهم و دينار دارد.رسول خدا به فرزند فرمود: چه پاسخى دارى ؟اظهار داشت : يا رسول اللّه ! او اشتباه مى كند، چون من هيچ ندارم .در اين هنگام ، حضرت رسول خطاب به فرزند كرد و فرمود: از عذاب خداوند بترس و نسبت به پدرت كه آن همه براى تو زحمت كشيده است ، نيكى و احسان كن .پسر گفت : يا رسول اللّه ! من چيزى ندارم .حضرت فرمود: اين ماه از بيت المال به او كمك مى كنيم ؛ ولى از ماه آينده بايد پدرت را كمك نمائى و به يكى از اصحاب خود به نام اُسامة بن زيد دستور داد تا صد درهم به آن پير مرد بپردازد.در پايان ماه ، پدر دو مرتبه به همراه پسر خود نزد رسول خدا آمد وعرضه داشت : يا رسول اللّه ! فرزندم چيزى به من نداد و پسر همچنين گفت : من چيزى ندارم .حضرت به فرزند اشاره نمود: كه تو داراى ثروت بسيارى هستى ؛ ولى با اين برخوردى كه نسبت به پدرت دارى ، همين امروز فقير و تهى دست خواهى شد.همين كه فرزند از نزد حضرت برگشت متوجّه شد كه داد و فرياد افرادى كه در همسايگى انبارهاى آذوقه او هستند، بلند است .
و هنگامى كه چشمشان به پسر پيرمرد افتاد فرياد زدند: بوى گنديده انبارهاى تو به همه ما اذيّت و آزار مى رساند.
و او را مجبور كردند تا اجناس فاسد شده انبارهايش را
تخليه كند؛ او نيز چندين كارگر گرفت و با پرداخت پولى بسيار، آن اجناس فاسدشده را
در بيابان هاى شهر تخليه كرد.و چون به كيسه هاى طلا و نقره اندوخته شده مراجعه كرد،
آن ها را چيزى جز سنگ و ريگ نديد و تمام زندگى و ثروت او تباه گرديد وسخت در تنگ
دستى قرار گرفت ، به طورى كه حتّى محتاج لقمه نانى براى شام خود گرديد و در نهايت مريض
و رنجور شد.سپس حضرت رسول (ص) ، در رابطه با اداء
حقوق والدين چنين فرمود: مواظب باشيد كه پدر و مادر خود را ناراحت و غضبناك نكنيد
و راضى نباشيد كه آنان نيازمند و محتاج گردند؛ وگرنه بدانيد كه غير از عذاب دنيا نيز
در قيامت به عقاب دردناك الهى مبتلا خواهيد شد.
پی نوشت:
تفسير البرهان : ج 2، ص 194، ح 1
منبع:جام
211008
