۳۰ دی ۱۴۰۳ ۲۰ رجب ۱۴۴۶ - ۲۴ : ۰۸
عقیق: بر
آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به
انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد
و چه در نظر آید.
آيه ۴ سوره انفال
« أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَّهُمْ دَرَجَتٌ
عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ »
آنان
همان مؤمنان حقيقى هستند، براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزىِ
سخاوتمندانه و نيكو است.
»*رزق كريم»، به معناى رزق و روزى دائمى، بىمنّت، وسيع و
خالص است.
*ايمان آنگاه كامل است كه همراه با خوف الهى، توكّل، نماز
وانفاق باشد. آرى،
ايمان با شعار نيست، با عمل است. بدنبال آيات قبل: «اولئك هم المؤمنون حقّاً«
*رمز دريافت درجات الهى، نماز و انفاق است. «يقيمون... ينفقون،
لهم درجات» (يك عمر، براى گرفتن درجه دنيوى مىكوشيم، ولى از درجات الهى غافليم)!
*درجاتى كه خداوند عطا مىكند، براى بشر دنيوى ناشناخته و
بسيار مهم است. (كلمه «درجات»، نكره آمده است).
*چون ايمان مردم قابل كم و زياد شدن است، درجات الهى هم
افزايش يا كاهش مىيابد. «زادتهم ايماناً... لهم درجات«
*درجات الهى، مخصوص بهشت نيست، در همين دنيا و در برزخ هم
وجود دارد. («عند ربّهم» مطلق آمده است(
*حتّى مؤمنان حقيقى نيز در معرض لغزش بوده و نيازمند مغفرت
الهى مىباشند. «المؤمنون حقّاً لهم ... مغفرة«
*تنها ايمان حقيقى، زمينهى رسيدن انسان به جايگاه ويژه و
دريافت مغفرت و نعمتهاى ويژهى خداوند است. «المؤمنون... عند ربّهم و مغفرة و رزق
كريم«
منبع:افکارنیوز