عقیق: بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

آيه ۴ سوره انفال
« أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَّهُمْ دَرَجَتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ‏ »
آنان همان مؤمنان حقيقى هستند، براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزىِ سخاوتمندانه و نيكو است.
 

»*رزق كريم»، به معناى رزق و روزى دائمى، بى‏منّت، وسيع و خالص است.

*ايمان آنگاه كامل است كه همراه با خوف الهى، توكّل، نماز وانفاق باشد. آرى، ايمان با شعار نيست، با عمل است. بدنبال آيات قبل: «اولئك هم المؤمنون حقّاً«

*رمز دريافت درجات الهى، نماز و انفاق است. «يقيمون... ينفقون، لهم درجات» (يك عمر، براى گرفتن درجه دنيوى مى‏كوشيم، ولى از درجات الهى غافليم)!

*درجاتى كه خداوند عطا مى‏كند، براى بشر دنيوى ناشناخته و بسيار مهم است. (كلمه «درجات»، نكره آمده است).

*چون ايمان مردم قابل كم و زياد شدن است، درجات الهى هم افزايش يا كاهش مى‏يابد. «زادتهم ايماناً... لهم درجات«

*درجات الهى، مخصوص بهشت نيست، در همين دنيا و در برزخ هم وجود دارد. («عند ربّهم» مطلق آمده است(

*حتّى مؤمنان حقيقى نيز در معرض لغزش بوده و نيازمند مغفرت الهى مى‏باشند. «المؤمنون حقّاً لهم ... مغفرة«

*تنها ايمان حقيقى، زمينه‏ى رسيدن انسان به جايگاه ويژه و دريافت مغفرت و نعمت‏هاى ويژه‏ى خداوند است. «المؤمنون... عند ربّهم و مغفرة و رزق كريم«

منبع:افکارنیوز