اين است كيفر كسى كه امانتى بگيرد و بعد انكار كند.
عقیق: در زمان عضدالدوله ديلمى مرد ناشناسى وارد بغداد شد و
گردنبندى را كه هزار دينار ارزش داشت در معرض فروش قرار داد ولى مشتى پيدا نشد.
چون خيال مسافرت مكه را داشت ، در پى يافتن مردى امينى گشت تا گردن بند را به وى
بسپارد.
مردم عطارى را معرفى كردند كه به پرهيزكارى معروف بود.
گردنبند را به رسم امانت نزد وى گذاشت به مكه مسافرت كرد. در مراجعت مقدارى هديه
براى او هم آورد.چون به نزدش رسيد و هديه را تقديم كرد، عطار خود را به
ناشناسى زد و گفت
: من ترا نمى شناسم و امانتى نزد من نگذاشتى ، سر و صدا بلند
شد و مردم جمع شدند او را از دكان عطار پرهيزكار بيرون كردند.چند بار ديگر نزدش رفت جز ناسزا از او چيزى نشنيد. كس به
او گفت : حكايت خود را با اين عطار، براى امير عضدالدوله ديلمى بنويس حتما كارى
برايت مى كند نامه اى براى امير نوشت ، و عضدالدوله جواب او را داد و متذكر شد كه
سه روز متوالى بر در دكان عطار بنشين ، روز چهارم من از آنجا خواهم گذشت و به تو
سلام مى دهم تو فقط جواب سلام مرا بده . روز بعد مطالبه گردن بند را از او بنما و
نتيجه را به من خبر بده .روز چهارم امير با تشريفات مخصوص از در دكان عبور كرد و
همين كه چشمش به مرد غريب افتاد، سلام كرد و او را بسيار احترام نمود. مرد جواب
امير را داد، و امير از او گلايه كرد كه به بغداد مى آيى ، و از ما خبرى نمى گيرى
و خاسته است را به ما نمى گويى ، مرد غريب پوزش خواست كه تاكنون موفق نشدم عرض
ارادت نمايم . در تمام مدت عطار و مردم در شگفت بودند كه اين ناشناس كيست ؛ و عطار
مرگ را به چشم مى ديد.همين كه امير رفت ، عطار رو به آن ناشناس كرد و پرسيد:
برادر آن گلوبند را چه وقت به من دادى ، آيا نشانه اى داشت ؟ دو مرتبه بگو شايد
يادم بيايد. مرد
نشانه هاى امانت را گفت : عطار جستجوى مختصرى كرد و گلوبند را يافت و به او تسليم
كرد؛ گفت : خدا مى داند من فراموش كرده بودم .
مرد نزد امير رفت و جريان را برايش نقل كرد. امير گردنبند را از او گرفت و به گردن مرد عطار آويخت و او را به دار كشيد دستور داد: در ميان شهر صدا بزنند، اين است كيفر كسى كه امانتى بگيرد و بعد انكار كند. پس از اين كار عبرت آور، گردن بند را به او رد كرد و او را به شهرش فرستاد.
:پی نوشت ها
پند تاريخ 1/202 - مستطرف 1/118
منبع:جام
211008
