۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۸ : ۰۴
عقیق: همزمان با دوران ظهور حضرت
حجّت(عج) برخى وقايع به وقوع مى پيوندد كه با استفاده از روايات مى توان آنها
را در دو گروه نشانه هاى عام(كلى و غير حتمى) و نشانه هاى خاص(حتمى) طبقه بندى
كرد.
نشانه هاى عام :نشانه
هايى هستند كه به تدريج واقع مى شوند و براى ظهور بايد تمام آن نشانه ها روى
دهند، و تا امروز كم و بيش اغلب آن محقّق شده اند، اين نشانه ها عبارتند از:
فراگيرى ظلم و جور، ظهور هرج و مرج و فتنه، شبيه شدن مردان به زنان، شبيه شدن زنان
به مردان، فزونى گرفتن تعداد مساجد و قاريان قرآن در حالى كه از محتوا و عمل به
قرآن خبرى نيست، افزايش كشتار مردم، افزونى فقيهان گمراه و خائن و كاهش فقيه
هدايتگر و اهل عمل، شدّت گرفتن فساد و رشوه و دروغ و ربا، معروف شدن منكر و منكر
گشتن معروف، و ...
امّا نشانه هاى خاصّ يا حتمى: نشانه هايى هستند كه با وقوع يكى
از آنها ظهورحضرت حجت(عج) حتما محقّق خواهد شد. اين نشانه ها عبارتند از:
ظهور سفيانى، ظهور دجّال،
تعطيلی مساجد، توقف مراسم حجّ، شكافتن زمين و خسوف در خراسان، طلوع ستاره
دنباله دار،
كشته شدن نفس زكيّه، برخاستن نداى آسمانى، خسوف در سرزمين بيداء، خورشيد
گرفتگى در
اوايل ماه رمضان و
...
در حديث مفصّلى از امام صادق(ع) نقل شده است: كوفه از
وجود مؤمنان خالى مى شود و علم و دانش از آنجا رخت بر مى بندد، سپس علم در ديارى
به نام قم آشكار شده و اين شهر معدن علم و فضيلت مى گردد تا زمانى كه حتى
دوشيزگان پشت پرده در دين تفقّه مى يابند، اين امر واقع نمى شود، مگر هنگام
نزديك شدن ظهور قائم ما.