جهان براى انسان کامل آفریده شده است و فعل خدا کاری عبث و بى هدف نمیباشد، هر چند غرض به خود خدا برنمى گردد. اگر انسان کاملى در روى زمین نباشد، آفرینش، بقاءً بى هدف و بدون غایت خواهد بود(که فعل خدا پیراسته از آن است)، و به دیگر سخن، گاهى غرض از آنِ فاعل است و گاهى غرض از آنِ فعل است. در این مورد، غرض از آن فاعل نیست که خدا داراى نیازى باشد تا با این کار، آن را برطرف کند، بلکه از آنِ فعل اوست، یعنى فعل او در چارچوب فعل حکیمانه خواهد بود و سود آن به خود مخلوقات و جهان آفرینش و جامعه انسانى باز مى گردد. طبعاً آفرینش آسمان ها و زمین بى هدف نبوده، و هدفى را تعقیب مى کند و آن، آفرینش انسان کامل بر روى زمین است.
خداوند متعال مى فرماید:
أفحسبتم أنّما خلقناکم عبثاً وأنّکم إلینا لا ترجعون. (1)
آیا گمان میکنید شما را بیهوده خلق کردهایم و به سوی ما باز خواهید گشت؟
و در آیه دیگر مى فرماید:
ما خلقنا السموات والأرض و ما بینهما باطلاً ذلک ظن الذین کفروا فویل للذین کفروا من النار. (2)
آسمانها و زمین را بیهوده و باطل خلق نکردهایم. زمین گمان کسانی است که کفار شدند، پس وای بر کسانی که کافر شدند از آتش جهنم.
و امام معصوم، و انبیاء و اولیاء و ائمه، گلهاى سرسبد جهان آفرینش هستند، و هدف از خلقت، پرورش انسانهاست که آنها نیز در خدمت دین و هدایت مردم باشند تا هدف آفرینش به نحو احسن، به دست آید.
در اینجا شبههپردازان مى گویند زمین بیش از هزار سال است که از حجت خالى شده است، پاسخ این است که سخن فوق غلط بوده و مغرضانه است. هیچگاه زمین از حجت خدا خالى نشده است و آن حجت خدا و دوازدهمین خلیفه پیامبر(ص) در روى زمین، زندگى مى کند و کارهایى به نفع امّت، انجام مى دهد، هر چند ما خود او را نمى بینیم و از کار او اطلاع نداریم. او به سان مصاحب موسى(ع) است که بدون معرفى خود، سه کار شگفت و مهم را انجام داد، سپس اسرار آن را براى موسى(ع) فاش ساخت. چنان که داستان آن در سوره کهف در آیه هاى 60 تا 82 آمده است.
پی نوشت:
_موعود
(1). مؤمنون/ 116.
(2). ص/27منبع:شبستان