عقیق: عبدالمطلب پس از وفات عموی خویش به ریاست قبیله "قریش" می‌رسد و مناصب پدرانشان که سلسله‌وار به عمویش رسیده بود به وی واگذار می‌شود.

آن جناب در اثر بزرگواری و حسن تدبیری که در اداره کارها داشت به زودی در میان قریش نفوذ کرده و محبوبیت زیادی به دست آورد و جریاناتی مانند حفر "چاه زمزم" و داستان "اصحاب فیل" که پیش می‌آید بر عظمت و مقام والای او می‌افزایند.

در جریان اصحاب فیل "عبدالمطلب" در مقابل "ابرهه" که وی را مورد عتاب قرار می‌دهد: "عزت و شرف خود و پدرانت در معرض هتک و زوال است، آن گاه تو در فکر شتران خویش هستی"

‌آن بزرگوار می‌فرماید:

"أنا ربّ الابل و للبیتِ ربُّ سیَمنَعُه"

"من صاحب این شترانم و کعبه نیز صاحبی دارد که از آن نگاهداری خواهد کرد."

و آن گاه که برای وداع به سوی کعبه می‌رود دست بر پرده کعبه می‌گیرد و چنین می‌گوید:

"خداوندا برای مصون بودن از شر و گزند آنان امیدی به غیر تو نیست."

پروردگارا، بنده تو در خانه خود دفاع می‌کند. تو نیز از خانه خود دفاع کن، روزی را نرسان که ...کید و خدعه آنان غالب شود.(1)

از حکایات و کلمات کوتاه و حکمت‌آمیز وی چنین استفاده می‌شود که وی در ‌آن محیط تاریک در شماره مردان موحد و معتقد به معاد بوده است.

او پیوسته اینگونه می‌گفت که:

"مرد ستمگر در همین سرای زندگی به سزای خود می‌رسد و اگر اتفاقا عمر او سپری شود و سزای عمل خود را نبیند در روز بازپسین به سزای کردار خود خواهد رسید."(2)

در تواریخ اهل سنت آمده که از عبدالمطلب سنت‌هایی به جای مانده که بیشتر آنها در قرآن کریم نیز به صورت سنت و قانون آمده و از آن جمله است:

"وفای به نذر، منع از ازدواج محارم، بریدن دست دزد(به شیوه‌ای که در آن زمان بوده)، نهی از کشتن دختران، حرمت شراب و زنا و نیز قدغن کرد کسی با بدن برهنه طواف کند.(3))

مرحوم کلینی در اصول کافی از امام صادق(ع) روایت کرده که آن حضرت فرمود:

"عبدالمطلب در روز قیامت مانند یک امت محشور می‌گردد (یعنی در زمان خود تنها او بود که پیرو دین حق بود) و سیمای پیمبران و هیبت شاهان را داراست."

با ذکر این مطالب می‌توان به این نتیجه رسید که حضرت عبدالمطلب فردی موحد، یکتاپرست و به دین حضرت ابراهیم(ع) بود و در تمام دوران زندگیش به جز خدای احد و واحد کس دیگر را نپرستید و در آن زمانه تاریک و بت‌پرستی و گمراهی با ایمان راسخ خود توانست دین خود را حفظ کند. آری او یک موحد واقعی از تبار دین حنیف بود.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:

.1زندگانی حضرت محمد خاتم النبیین، رسول محلاتی.

.2تاریخ پیامبر اسلام، دکتر آیتی.

.3منتهی الامال، شیخ عباس قمی.

پی‌نوشت‌ها:

(1) سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، قم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات، چاپ دهم، ج اول، ص119 الی 125.

(2) . همان.

(3) . رسولی محلاتی، سید هاشم، زندگانی حضرت محمد خاتم النبیین، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ نهم، 1375، ص 28 و 29.

(4) . همان.

_پایگاه اندیشه قم www.andisheqom.com

منبع:ایسنا