۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۱ : ۱۵
4 آبان 1391، مصلای بزرگ تهران
جمعیت بسیاری در اطراف خروجی های مترو دیده می شوند انگار همه برای رسیدن به مصلا عجله خاصی دارند،اما از آن دغدغه و شلوعی نمایشگاه های مصلا خبری نیست.مثل همیشه از هر سن و سالی به آنجا آمدند با آرامش خاصی که در چهره هایشان موج می زند.صدای صدق الله علی العظیم استاد بزرگر درمصلی طنین می اندازد و با صدای صلوات مردم ، دکتر حسن الهی پشت تریبون می رود تا برای مردم از فضیلت دعا و روز عرفه بگوید.
الهی سعی می کند در سخنرانی نیم ساعته اش به بیشتر مفاهیم مطرح شده در دعا اشاره ای داشته باشد.سکوت صحن تنها صدای سخنران را می شنود و حتی خانوده های جوانی که در گوشه و کنار صحن مصلی نشسته اند از صحبت ها ی جاری هر روزه با هم حرفی نمی زنند و فقط مقابلشان را نگاه می کنند و با صدای آرام ، یا الله یا بدیع را زمزمه می کنند.
غربت خاصی فضای مصلی را پر کرده است چند تا عکاس هم آن طرف تر ایستاده اند تا لحظه های ناب با خدا بودن را به تصویر بکشند.اینجا کم نیستند جوانانی که دلشان را گره زده اند به مولایشان امام حسین(ع) و از اربابشان می خواهند شفیع آنها باشد.
نیم
ساعت از ساعت سه گذشته است که «مصطفی
روحانی » از راه می رسد. رو به قبله می نشیند و جماعت پشتش صف می کشند و با صلوات خودشان
را آماده می کنند تا روحانی دعای عرفه را برایشان هیجی کند.
دیگر کسی از جایش بلند نمی شود حتی مسئولین اجرایی هم تردد نمی کنند.حاج مصطفی دست به دامن امام حسین(ع) می شود.سینه اش را گرم می کند هرم نفس هایش را می دمد و فضا ی مصلا را کربلایی می کند .
آرزوی حضور در جوار حرم امام (ع) بغض جمع رابر می انگیزد .دیگر ناله بالا رفته است و در میان صدای جمع آمین های دعا ها را حاج اقای روحانی از مردم می گیرد.بلند تر از همه آمین رفع مشکلات جامعه است اما نه بلند تر از آمین ظهور خلف صالح امام حسین(ع) .
خورشیدهم دیگر رنگ طلایی خود را به رخ می کشد.صدای مناجات آهسته آهسته فراز های آخر را در دل سو سو می کند و حاج مصطفی هم بهانه های توبه را بر می چیند و از امام زمان کمک می خواهد.ناله هایش به روضه حضرت عباس(ع) کشیده می شود. حالا دیگر گریه بهانه نمی خواهد.صدای ناله و زاری بالا می رود.
دیگر با این انابه ها به نوشته های روی بنر ایمان می آورم.«اقبال بزرگی که شما جوانان آورده اید این است که در دوره حاکمیت اسلام هستید.بعضی در این دوران متولد شده اید و جوانیتان را گذرانده اید و این٬ اقبال بسیار بزرگی است.» خوشا به حالتان٬ کما اینکه حضزت امام حسین (ع)در ٬ دعای عرفه٬ خدا را شکر می کند که در دولت کفربدنیا نیامده است.
مداح عطر سیب را دور مصلا می پاشد و صدای آمین ها برای دعای آخر مراسم بار دیگر بالا می رود.اللهم عجل لولیک الفرج
/امین یگانه
کدخبرنگار:212111