خصائص وصفات برجسته امام عسگرى(ع)

عقیق: حضرت امام حسن عسکری(ع)  سبزه رو بوده و چشمانى فراخ داشت، بلند بالا و خوش صورت و بسيار خوش اندام بود و از شكوه و هيبتى برخوردار بود كه همه را به احترام وامى‏ داشت، تا آنجا كه حتّى دشمنان آن حضرت هم در وى به ديده احترام مى ‏نگريستند.
شاكرى يكى از ملازمان آن حضرت در توصيف ايشان مى‏ گويد:
امام در محراب عبادت مى‏ نشست و سجده مى ‏كرد، كم خوراك بود و بسيار انفاق مى‏ كرد.
دوست و دشمن به فضايل آن حضرت معترف بودند تا آنجا كه معتمد خليفه عباسى، وقتى ديد به جهت شرايط بحرانى و ناآرامى، هر خليفه تنها يك يا چند سال معدود بر تخت خلافت مى‏ نشيند، نزد امام حسن عسكرى(ع) آمد و از او خواست تا دعا كند خلافت او بيست سال به طول انجامد و امام نيز در حقّ او دعا كرد و اين دعا به اجابت رسيد.
هنگامى كه طاغوت بنى عباس آن حضرت را در بند انداخت، به صالح بن وصيف زندانبان امام گفت: 
بر او سخت بگير و او را آسوده مگذار، صالح هم دو تن از پليدترين كسانى را كه مى‏ توانست پيدا كرد و آنها را مأمور نگاهبانى امام نمود، پس از مدّتى آن دو تن در عبادت و نماز به جايگاهى بزرگ رسيدند، صالح آن دو نفر را احضار كرد و پرسيد: واى بر شما! شما را چه شده است؟
آن دو گفتند: چه مى‏ توانيم كرد با مردى كه روزها روزه مى ‏دارد و شب ها به نماز مى‏ ايستد و با كسى هم سخن نمى‏ شود و به كارى جز عبادت نمى‏ پردازد، چون در ما مى‏ نگرد به لرزه مى ‏افتيم و اختيار از كف ما بيرون مى ‏رود؟!
علم و دانش امام تا آنجا گسترده بود كه اخبار غيبى و ضماير مردم را در بر مى‏ گرفت، با اهل هر ديار به زبان همان ديار سخن مى‏ گفت و در راه مصالح شيعيان خود بارها به كمك ايشان مى‏ شتافت و آنان را با علم و دانش خود هدايت مى‏ فرمود.