عقیق: بخشعلی قنبری، استاد عرفان و ادیان دانشگاه و نهج‌البلاغه‌ گفت: از خود امام حسن مجتبی(ع) نقل شده که ایشان در زندگیشان سه مرتبه تمام اموالشان را بخشیدند، در هر بار هم مرتب کار کردند و اموالی بدست آوردند و بعد در یک چشم بهم زدنی همه را بخشیدند، این نشان دهنده این است که علاوه بر معصومیت  ایشان، انسان بسیار معنوی بودند یعنی ماده برایشان مهم نبوده و اگر هم مهم بود به این دلیل که از دل آن معنویت حاصل می‌شد و این کرامت ایشان را نشان می‌دهد.

وی درباره کرامت امام حسن مجتبی(ع) توضیح داد:‌ کرامت در متون دینی به چند معنا آمده است یکی به معنای بزرگواری، آن هم بزرگواری روحی نه ابرقدرتی یا قوای شوکتی و معنای دیگر بخشندگی، همانگونه که خداوند صفت کریمی دارد، ایشان آنچه مال خودش اختیار کرده بود را با طیب خاطر در اختیار دیگران قرار می‌داد.

قنبری با اشاره به برخی ویژگی‌های شخصیتی و اخلاقی امام حسن مجتبی(ع( گفت: کسی که می‌خواهد رهبر معنوی یک جامعه باشد اگر اهل دنیا شود نمی‌تواند به این مقام والا برسد. یک نکته از شخصیت و درایتشان صلح با معاویه است در روایت داریم که امامان چه صلح کنند و چه بجنگند در هر دو حالت امام هستند، منتها یک نکته مهم درباره امام حسن(ع) ترجیح صلح نسبت به جنگ است. ایشان می‌توانستند با آن یاران اندک خود جنگ کنند و به شهادت برسند ولی به خاطر حفظ خون افراد و ناموس مردم حاضر شدند از حق و حقوق خود بگذرند.

وی در ادامه توضیح داد: بنابراین اگر مسلمانان مجبور به جنگ نشوند از صلح استقبال می‌کنند این نکته مهمی است که اکثراً به آن واقف نیستیم. ما در باب اهمیت صلح امام حسن(ع) خیلی اطلاعات نداریم و چون مردم ایران متأسفانه خیلی کتابخوان نیستند و احساس را بر عقلانیت ترجیح می‌دهند، اهمیتی که به قیام عاشورا می‌دهند -که البته کم هم نیست - آن توجه را نسبت به صلح امام حسن(ع) ندارند.

قنبری در پایان تأکید کرد: شعار اسلام، صلح و رحمت است، امام حسین(ع) هم اگر مجبور نمی‌شد، نمی‌‌جنگید. منتها ما این موضوع را چندان جدی نمی‌گیریم.

منبع:فارس