سید بن طاووس می گوید: هر گاه بخواهم بخور دهم، دعايى را مى خوانم كه روايت شده است پيامبر گرامى خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم هنگام بخور دادن مى خواندند.
عقیق: سید بن طاووس می گوید: هر گاه بخواهم بخور دهم،
دعايى را مى خوانم كه روايت شده است پيامبر گرامى خدا(ص) هنگام بخور دادن مى خواندند.
«الحمد للَّه الّذي بنعمته
تتمّ الصّالحات. اللّهمّ طيّب عرفنا و زكّ روائحنا و أحسن منقلبنا و اجعل
التّقوى زادنا و الجنّة معادنا و لا تفرّق بيننا و بين عافيتك إيّانا و
كرامتك لنا؛ إنّك على كلّ شيء قدير.»
«سپاس خداوندى را كه به نعمتش
نيكى ها را به تمام و كمال رسانيد! پروردگارا، بوهايى را كه از ما بر مى
خيزد عطر آگين ساز و بوهاى بد كالبد ما را زايل گردان و پايان كار ما را
نيكو فرما و توشه ى ما را پرهيزگارى و بازگشتگاه ما را بهشت قرار ده و
عافيت را از ما مگير و از كرامتت ما را بهره مند فرما؛ چرا كه تو بر هر
كار توانايى.»
نيز در روايت ديگر آمده است كه انسان هنگام بخوردادن و عطر زدن بگويد:
«الحمد
للَّه ربّ العالمين. اللّهمّ أمتعني بما رزقتني و لا تسلبني ما خوّلتني و
اجعل ذلك رحمة و لا تجعله و بالا عليّ. اللّهمّ طيّب ذكري بين خلقك كما
طيّبت نشوي و نشوري بفضل نعمتك عندي.»
«سپاس ويژه ى خداوند
پروردگار جهانيان است. پروردگارا، آن چه را به من روزى كرده اى برايم لذّت
بخش گردان و نعمتى را كه داده اى از من مگير و آن را برايم گوارا ساز و
مايه ى رنج و دشوارى بر من مگردان. خدايا، ميان آفريدگانت يادم را پاكيزه
گردان؛ هم چنان كه به لطف نعمتهايى كه به من ارزانى داشتى، پوست و بوى
بدنم را پاكيزه گرداندى.»
پی نوشت: منبع:آداب سفر در فرهنگ نيايش (ترجمه الأمان)، ص۹۰تا۹۳.