زندگى شخصى امام عصر(عج)چگونه است؟

عقیق: حضرت رضا(ع) فرمود: "و ما لباس القائم(عج) الا الغلیظ و لا طعامه الا الخشب" لباس قائم(عج) جز پارچه زبر و خشن و غذاى او جز غذاى ساده نیست.(1) او در برخورد با مستضعفان آنچنان است که به فرموده پیامبر(ص) هنگام حکومت مهدى(عج ) نیازمندانى به حضورش مى آیند و درخواست نیازمندی هاى خود مى کنند، آن حضرت مقدارى که درخواست کنندگان بتوانند حمل کنند، بدون شماره به آنها مى دهد. (2)
آرى این همان روش پیامبر(ص) و امام على(ع) و سایر امامان معصوم(ع) است.
امام على(ع) مى فرماید: پیامبر(ص) هنگام غذا خوردن روى زمین مى نشست و با دست خود کفش هایش را مى دوخت و لباسش را وصله مى کرد. (3)
و حضرت على(ع) در مورد خودش هنگام حکومت فرمود: امام شما با این قدرت و مکنت از دنیا به دو لباس کهنه و عادى و از غذا به دو قرض نان اکتفا کرده است. (4)
این عمل انقلابى پیامبر(ص) و امامان(ع) باید سرمشق همه باشد، چرا که انسان تا خود را از اسارت هاى مادى نرهاند، نمى تواند خیزش کند و در فضاى معنویت به پرواز در آید، از طرفى مفاسد تجمل پرستى و ولخرجى اسراف و اتراف بر کسى پوشیده نیست، بنابراین بیائیم در زندگى به پیامبر(ص) و آلش(ع) اقتداء کنیم.
همین معنى در حدیثى از امام صادق(ع) براى یار و شاگرد با وفایش ‍ مفضل(ره) بیان شده است. به مفضل(ره) فرمود: کار امام قائم(ع) سیاست شب و سیاحت روز و غذاى ساده است همچون زندگى امیرالمؤمنین(ع). (5)
علامه مجلسى(ره) گوید :منظور از سیاست شب، رتق و فتق امور و اتخاذ روش هاى سیاسى در پیشبرد هدف هاى سیاسى و طرح ریزى در این باره است.
و منظور از سیاحت روز، تلاش و حضور در صحنه اجتماع براى مبارزه و جهاد با دشمن و تامین نیازهاى مردم و رسیدگى به درد دل آنها است.
و منظور از خوراک ساده هم معلوم است، خلاصه اینکه روش زندگى اش ‍ همچون روش حضرت على(ع)است. (6)
البته باید توجه داشت که آن حضرت هنگام قیام و حضور در جبهه جنگ با دشمن، غرق در اسلحه است، زره رسول خدا(ص) در تن شمشیر ذوالفقار آن حضرت در دست و کلاه خود آن حضرت را بر سر دارد. (7)
و از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: تراث رسول خدا(ص) به امام قائم(عج ) مى رسد، یکى از یاران پرسید تراث چیست ؟
فرمود: شمشیر، زره، عمامه، لباس برد، شلاق و اسب و زین و آلات جنگى رسول خدا(ص) است

پی نوشت ها:

۱- منتخب الاثر، ص ۳۰۷، اثباة الهداة ، ج ۷، ص ۹۷٫
۲- اثباة الهداة ک ج ۷، ص ۱۹۹٫
۳- نهج البلاغه ، خطبه ۱۵۹٫
۴- نهج البلاغه ، نامه ۴۵٫
۵- بحار، ۵۲، ص ۳۹۵٫
۶- بحار، ج ۵۲، ص ۳۵۹٫
۷- اثباة الهداة ، ج ۷، صفحه ۸۹٫
۸- بحار، ج ۵۲، ص ۲۴۲٫