مدیریت حادثه کربلا توسط حضرت زینب (س)

وی افزود: در جنگ صفین اگر سربازی از لشکریان امام علی(ع) کار خطا و اشتباهی می‌کرد و آن خطا در معادلات آیندگان سهم نداشت حضرت علی(ع) دخالت نمی‌کردند اما اگر در آینده جهان تأثیر داشت از اشتباه حتی یک سرباز لشکر خود نیز جلوگیری می‌کردند و آن را با مدیریت در مسیر حقیقی قرار می‌دادند.

آیت‌الله جاودان تصریح کرد: واقعه کربلا در آینده تأثیر بسزایی داشت و باید تمام امور آن به صورت دقیق و موشکافانه عمل می‌شد اما وقتی امام حسین (ع) به شهادت رسیدند مدیریت ظاهری امور با حضرت زینب (س) بود و ایشان در مقام معصومیت قرار نداشتند و از طرفی نیز امام سجاد (ع) از لحاظ بدنی وضعیت مناسبی برای به‌دست‌گیری امور نداشتند.

وی عنوان کرد: مدیریت حضرت زینب(س) به قدری صحیح و دقیق بود که همچون نیمه اول کربلا و حضور امام حسین(ع) پی‌گیری شد و امام سجاد(ع) در این خصوص می‌فرمایند حضرت زینب(س) بحمدالله عالمی بودند درس‌نخوانده و معلم ایشان خود خداوند متعال بود.

اعمال و رفتار انسان معصوم به طور دقیق از سوی خدا کنترل می‌شود

آیت‌الله جاودان با اشاره به جنگ‌های صدر اسلام و کنترل دقیق خداوند بر اعمال و رفتار انسان‌های معصوم گفت: هنگامی که جنگ خندق در حال شکل‌گرفتن بود سلمان فارسی پیشنهادی در خصوص کندن خندق به پیامبر(ص) داد که در آن لحظه جبرییل بر پیامبر نازل شد و وحی کرد این نظر را بپذیر. همچنین در هنگام برپایی نماز جمعه جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد و گفت وقت نماز جمعه به پایان رسیده و اینها نمونه‌هایی از کنترل دقیق و موشکافانه اعمال و رفتار انسان‌های معصوم از سوی خداوند متعال هستند اما در واقعه کربلا و پس از شهادت امام حسین(ع) این سوال پیش می‌آید که حضرت زینب(س) چطور توانستند در عین معصوم‌نبودن واقعه عظیم را مدیریت کنند.

وی افزود: حضرت زینب(س) در طراز اولیای خاص خداوند بودند که از این میان می‌توان به حضرت ابوطالب عموی پیامبر(ص) در تاریخ اسلام اشاره کرد. پیامبر (ص) در ابلاغ دین مبین اسلام هیچ کمبودی و مانعی نداشت و بسیاری از کارها را به دستان حضرت ابوطالب پیش برد البته برخی از قول‌های تاریخی از این نکته پرده برمی‌دارند که حضرت ابوطالب احتمالا جزء انبیای خداوند بوده‌اند البته ایشان در مقام پیامبری نبوده است یعنی اینکه از همه امور غیبی آگاهی داشتند و این ادعا در اشعار حضرت ابوطالب به‌خوبی مشخص است.

سخنرانی حضرت زینب(س) در مجلس ابن‌زیاد

آیت‌الله جاودان با اشاره به واقعه اسارت خاندان امام حسین(ع) پس از شهادت ایشان در روز عاشورا عنوان کرد: حضرت زینب(س) در برخورد با ابن‌زیاد که انسانی خونخوار بود، مثال‌زدنی است؛ ابن زیاد شخصیتی است که پدرش هنگامی که زمام مردم را به عهده گرفته بود قانونی داشت که هر کس به عنوان مثال از ساعت 8 شب در معابر عمومی شهر حضور داشته باشد باید گردن زده شود که در این میان شخصی بدون اطلاع از بیرون شهر وارد شد و با آنکه فریاد می‌زد مسلمانان من غریبه هستم و از این موضوع خبر نداشتم پدر ابن‌زیاد سرش را گردن زد و خلق خونخواری رویه‌ای همیشگی در خوی پدر و پسر موج می‌زد اما وقتی کاروان اسیران کربلا را به دربار ابن‌زیاد آوردند حضرت زینب(س) همچون خانم‌های بزرگوار و به صورت متکبرانه و بی‌اعتنا در گوشه‌ای نشستند البته در برخی قول‌ها ذکر شده حضرت زینب(س) همچون خانم‌های ناشناس در مجلس ابن‌زیاد حاضر شدند.

آیت‌الله جاودان عنوان کرد: ابن‌زیاد از حضرت زینب(س) پرسید دیدید که خداوند با تو و خاندان‌ات چطور رفتار کرد و شما را به ذلت و خواری کشاند. وی تصریح کرد: خوی جبری‌نگری در دولت بنی‌امیه رواج داشت و یزید و زیردستان‌اش همچون ابن‌زیاد اعتقاد به جبر مطلق داشتند و این رویه تبدیل به یک سیاست عملی شده بود.

آیت‌الله جاودان با اشاره به ادامه واقعه حضور حضرت زینب(س) در مجلس ابن‌زیاد تصریح کرد: در حضور ابن‌زیاد سر مبارک امام حسین(ع) را آوردند و این خونخوار با نهایت بی‌احترامی گفت خدا را شکر می‌کنم که شما خاندان اهل بیت(ع) را در نظر مردم مفتضح کرد و دروغ‌تان را برملا کرد. حضرت زینب(س) در نهایت تحمل بلا و رنج اسارت فرمودند ابن‌زیاد تو اشتباه می‌کنی، کسی دروغ و مفتضح می‌شود که فاسق و فاجر باشد و این در شما بیشتر به چشم می‌خورد. ابن زیاد گفت دیدی خدا با برادرت و خاندان شما چطور عمل کرد. حضرت زینب (س) فرمودند بسیار خوب بود و این چیزی جز زیبایی نیست، اینها انسان‌هایی بودند که خداوند شهادت را برای آنها مقدر کرده بود و آمدند در جایگاهی که باید کشته شوند اما یک روزی تو با آنها در محضر الهی جمع می‌شوی و با تو مخاصمه می‌شود و آن لحظه از تو می‌پرسند پیروزی حقیقی با کیست؟

آیت‌الله جاودان با اشاره به نحوه سخنان حضرت زینب(س) در حضور ابن‌زیاد عنوان کرد: سخن‌گفتن اینچنینی در مقابل انسانی که گردن‌زدن افراد برایش مانند آب خوردن است کار هر کسی نیست و کسی می‌تواند این‌گونه صحبت کند که زمام مجلس در دستان‌اش باشد و تنها ولی خدا می‌تواند حوادث را طوری کنترل کند که از دست‌اش خارج نشود و کاروان اسرا را به سلامت به شام رسانده و جهان اسلام را از پلیدی‌های قوم بنی‌امیه و نحوه برخوردشان با خاندان پیامبر (ص) آشکار سازد.

وی افزود: نظیر این جلسه و حضور حضرت زینب(س) در مجلس یزید اتفاق افتاد البته یزید سفاکی و خون‌خواری ابن‌زیاد را نداشت و خوی قبیله‌ای چشم و گوش‌اش را بسته بود. یزید به حضرت زینب (س) گفت زمانی که بنی‌هاشم بر بنی‌امیه پیروز شدند برای انتقام‌گیری خون ریخته‌شده قوم‌مان لحظه‌شماری می‌کردند.

آیت‌الله جاودان تصریح کرد: در نقل‌های تاریخی آمده زمانی که بین بنی‌امیه و بنی‌هاشم در جنگ بدر منازعه درگرفت و پیامبر به حول و قوه الهی پیروز شد روزی ابوسفیان از کوچه‌های مدینه عبور می‌کرد و مشاهده کرد جمعی از مسلمانان کم‌بضاعت در گوشه‌ای نشسته‌اند و سخن می‌گویند که به‌هم می‌گفتند ای کاش در جنگ بدر که 15 نفر از بزرگان قوم بنی‌امیه کشته شدند ابوسفیان نیز حضور داشت و کشته می‌شد.

آیت‌الله جاودان تصریح کرد: نگاه قومی- قبیله‌ای فرهنگ عرب بود و حتی پس از جریان سقیفه وقتی آن دو طرف یعنی اولی و دومی برای خلافت تلاش می‌کردند شخصی گفت حضرت علی (ع) و عباس از عزت‌مندان قبیله قریش هستند و این دو نفر نیز از ذلیلِ‌ترین این اقوام و بهتر بود که آنان بر مسند خلافت می‌نشستند.

وی با اشاره به ادامه جریان حضور حضرت زینب (س) در مجلس یزید و سخنرانی کوبنده ایشان گفت: یزید در آن مجلس شروع به شعرخواندن کرد و رو به خاندان اهل بیت (ع) گفت ای کاش بزرگان قبیله ما زنده بودند و تلافی خون ریخته‌شده‌شان را در این روز می‌دیدند. یزید در ادامه گناه‌های بسیاری که کرده بود به تکذیب و تمسخر دین می‌پرداخت و این حرف‌ها نتیجه سال‌ها فساد و فحشا. حضرت زینب(س) فرمودند یزید تو فکر می‌کنی تمام عالم را محاصره کرده‌ای و ما نزد خداوند کم‌ارزش هستیم که این‌طور اسیر ما را نزد تو آورده‌اند و خود را نزد خداوند عزت‌مند می‌دانی، عجله نکن خداوند در قرآن می‌فرماید ما به کافران در دنیا مهلت می‌دهیم تا پس از این دنیا روزگار سختی برایشان رقم بزنیم.

آیت‌الله جاودان عنوان کرد: خداوند انسان‌هایی که به پستی مطلق و فساد می‌رسند، رهایشان می‌کند و وقتی جان آنها را می‌گیرد به بدترین شکل با آنها رفتار می‌کند. حضرت زینب (س) فرمودند یک روزی پیامبر (ص) وقتی مکه را فتح کرد بزرگان قوم تو را آزاد کرد اما تو ما را به اسارت گرفتی، تو سیطره زمان را پاره کردی و گذاشتی آدم‌های پست به صورت نامحرمان نگاه کنند در حالی که زنان و همسران تو در حجاب هستند. حضرت زینب (س) فرمودند چه بگویم که مادربزرگ تو همان شخصی است که جگر حضرت حمزه را به دندان کشید.

حکم سجده برای غیر خدا چیست؟

آیت‌الله جاودان با اشاره به احکام سجده صحیح و نماز گفت: اگر انسان هنگام سجده‌کردن پس از آن بفهمد بر چیزی سجده کرده که باطل است، اشکال ندارد.

وی افزود: سجده برای غیر خدا حرام است حتی اگر این کرنش و سجده‌کردن برای حضرت علی(ع) و ائمه معصومین باشد، ما سجده بر مهر می‌کنیم نه برای مهر و این نکته‌ای است که از قدیم وهابیت آن را علم کرده است. پیامبر(ص) می‌فرماید خداوند زمین را محل سجده و تیمم قرار داد.

وی افزود: انسان نمی‌تواند بر امام و هیچ‌کسی سجده کند اما عوام‌الناس هنگام ورود بر حرم ائمه معصومین بخصوص حضرت رضا(ع) به سجده می‌افتند که این عمل اگر به عنوان سجده شکر برای خداوند باشد، اشکال ندارد ولی این سجده اگر برای حضرت رضا(ع) باشد، حرام است.

منبع:شبستان

211008