وی افزود: معرفتی که پیامبر (ص) از مردم طلب کردند شناخت ظاهری نسبت به امام حسین (ع) نبود و امر پیامبر ناظر به حقیقت و شناخت عمیق ابا عبدالله الحسین (ع) بود.

حجت‌الاسلام مؤمنی تصریح کرد: امام حسین (ع) سرالله است و شناخت و معرفت حقیقی نسبت به ایشان زمینه حجت حقیقی را ایجاد می‌کند و از این منظر انسان به ولایت دست یافته که نقطه اوج سلوک الی الله است.

وی با اشاره به برخی از القاب و صفات امام حسین (ع) به عنوان زمینه‌ساز افزایش معرفت نسبت به ایشان تصریح کرد: خواندن زیارت عاشورا بسیاری از القاب امام حسین (ع) را معرفی می‌کند که عزاداران حسینی می‌توانند از تک‌تک این القاب به معرفت حقیقی نسبت به سالار شهیدان دست یابند. امام حسین (ع) مترالمؤطور است یعنی یکی یکدانه خداوند متعال. امام حسین (ع) دارای لقب ثارالله هستند و هر کسی باید این سوال را از خود بپرسد که چرا ایشان لقب خون خدا را گرفتند. همچنین لقب اباعبدالله یعنی پدر عبدالله در حالی که اسم هیچ‌یک از فرزندان امام عبدالله نبود از دیگر القاب ایشان است.

حجت‌الاسلام مومنی تصریح کرد: امام حسین (ع) داعی به سوی خداوند متعال است و ایشان قدر و منزلت برای مؤمنان هستند و هیچ ظلمتی در مسلک امام حسین (ع) راه ندارد و با آنکه همه اهل بیت (ع) کشتی نجات هستند کشتی نجات امام حسین (ع) رفیع‌تر و سریع‌تر است و ایشان به مقام بلندی دست یافتند که همه اهل بیت (ع) و سالکین گره‌خوردن با ابا عبدالله الحسین را شرط رستگاری می‌دانند.

وی با اشاره به برکات اشک‌ریختن بر غم سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع) عنوان کرد: گریه با معرفت بر امام حسین (ع) گناه کبیره را پاک می‌کند و دلی برای امام حسین (ع) به خشیت افتد حتما خداوند به آن نظر می‌کند و اگر انسانی عاقبت به خیر نشود و جزء اشقیا باشد در روایات نقل است که اگر بارگاه امام حسین (ع) را با معرفت زیارت کند، سعید و رستگار خارج می‌شود.

وی با اشاره به روایتی در خصوص عظمت امام حسین (ع) در بارگاه و عرش الهی اظهار کرد: روزی صیادی بچه آهویی را به پیامبر (ص) هدیه کرد و امام حسن (ع) که کودکی بیش نبودند آن آهو را از پیامبر طلب کردند و ایشان آهو را به امام حسن (ع) داد، سپس امام حسین (ع) وارد شد و بچه آهو را در حالی که امام حسن (ع) با او بازی می‌کرد، دید. امام حسین (ع) نزد پیامبر رفت و طلب بچه آهو کرد. در همین حین بچه آهویی دوان دوان به مسجد وارد شد و جلوی امام حسین (ع) زانو زد. سپس مادر دو بچه آهو به زبان آمد و گفت هنگامی که امام حسین (ع) طلب بچه آهو کرد و آثار بغض و گریه در چهره ایشان در حال نمایان‌شدن بود عرش خداوند و آسمان‌ها به لرزه درآمد و ندایی بلند شد که این بچه آهو وارد مسجد شد.

حجت‌الاسلام مؤمنی افزود: امام حسین (ع) به قدری عظمت دارد که عرش الهی حاضر به دیدن اشک در چهره ایشان را ندارد.

وی با اشاره به توجه مداحان اهل بیت (ع) به خواندن روضه ابا عبدالله الحسین در مراسم عزاداری خود گفت: مداحان بر روی روضه‌خوانی بسیار وقت بگذارند زیرا روضه امام حسین (ع) جلوات بسیاری دارد و هیچ چیزی مانند آن مؤثر نبوده است. خواندن روضه مکروه همچون نقل مصیبت نوامیس اهل بیت (ع) پرهیز شده اما در مورد امام حسین (ع) اینچنین نیست و آثار و برکات بسیاری به محفل ابا عبدالله بخشیده و این روضه بصیرت عمومی را افزایش می‌دهد و به این طریق بساط روضه‌های جعلی نیز جمع می‌شود.

وی عنوان کرد: به قدری در منابع معتبر شیعی روضه‌های حقیقی داریم که انسان تحمل شنیدن آن را ندارد اما برخی برای گریاندن مردم به هر قیمتی متوسل به روضه‌های جعلی می‌شود و مداحان قبل از برگزاری مراسم عزاداری باید در خلوت خود مدتی به روضه‌خوانی بپردازند.

حجت‌الاسلام مؤمنی با بیان این مطلب که امام حسین (ع) درس عبودیت حقیقی را به همگان آموخت، خاطرنشان کرد: عبودیت یعنی هر آنچه انسان دارد بدون هیچ چشمداشت و مزدی ببخشد و امام حسین (ع) در صحرای کربلای سر خود را در راه خدا داد و خاندان‌اش به اسارت گرفته شدند.

وی افزود: امام حسین (ع) هیچِ‌گاه در نیل نفع خود عمل نکرد و با آنکه ایشان گفتند مردم کوفه وفا ندارند امام حسین (ع) فرمود از پیامبر (ص) شنیدم که خدا می‌خواهد من را کشته ببیند و خاندان‌ام را در اسارت. امام حسین (ع) حلقه حجاج بیت‌الله‌الحرام را که اهل دنیا بودند، رها کرد و به سمت قربان‌گاه حقیقی رفت و به معنای حقیقی درس عبودیت و بندگی را به همگان آموخت.

منبع:شبستان

211008