ترجمه منظوم دیوان امام خمینی(ره) به زبان عربی و انگلیسی

عقیق: دیوان اشعار امام خمینی(ره) به دو زبان انگلیسی و عربی از سوی موسسه انتشاراتی عروج در دست انتشار است،‌ از جمله ویژگی‌های این ترجمه این است که در ترجمه نیز تلاش شده تا اشعار به صورت منظوم ترجمه شوند که این خود یکی از دشواری‌های ترجمه بوده است.

موسسه انتشاراتی عروج در نظر دارد، تا این دیوان را پس از انتشار برای مخاطبان انگلیسی‌زبان و کشورهای عربی توزیع کند‌، با توجه به شخصیت جهانی امام خمینی( ره) و اندیشه‌های عرفانی جهانی امام مخاطبان انگلیسی زبان و عربی زبان همواره درصدد شناخت بیشتر این شخصیت عارف و رهبر کبیر انقلاب بوده‌اند،‌ دیوان اشعار امام به خوبی بیان‌کننده اندیشه‌های عرفانی ایشان است.

ترجمه انگلیسی دیوان امام از سوی بهرام افراسیابی و ترجمه عربی این دیوان از سوی سیدمحمد الحسینی هر دو در قالب ترجمه منظوم منتشر شده‌اند.

دیوان اشعار امام خمینی(ره) شامل غزلیات، قصاید، رباعیات، دوبیتی و... است،‌ فاضل نظری شاعر معتقد است،‌ شعرهای  امام را باید به عنوان یک الگوی عرفانی و مدل جهان بینی که محمل شعر را برای نگریستن به جهان برگزیده نگاه کرد، با این معنا مقایسه آن با آثار دیگران از حیث ظاهر و نحوه پرداختن به موضوعات یک وجه مغفول مانده خواهد داشت، بنابراین بهتر است به این شعرها به عنوان یک جزئی از معماری ذهنی، اعتقادی و جهان‌بینی حضرت امام(ره) نگاه کرد.

وی می‌گوید: شعر امام را نیز باید در کنار سایر آثار و نوشته‌های ایشان تفصیل کرد،‌ اگرچه این شعرها از نظر ادبی و ویژگی‌های شعری نیز متعالی و ارزشمند هستند، اما باید توجه داشت که بخشی از جهان‌بینی امام در شعر خلاصه شده است.

مصطفی محدثی‌خراسانی نیز درباره دیوان اشعار امام خمینی(ره) می‌گوید:‌ وجه ادبی شخصیت امام(ره) و خصوصاً شاعرانگی ایشان و مبحث شعر سرودن در زمان حیات امام  چندان آشکار نشد،‌ اگر چه اهل فرهنگ و ادب از نحوه نگرش امام و ادبیات ایشان متوجه می‌شدند که امام به آستان ادبیات توجه دارند.

وی ادامه می‌دهد:‌ بزرگی سایر ابعاد شخصیتی امام(ره)، رهبری ایشان، فقاهت، ولایت و اینکه بزرگ‌ترین چهره دینی و سیاسی قرن که در واقع منشأ بیداری در جهان معاصر شده‌اند، موجب شده تا از بعد ادبی ایشان غفلت شود. اما جدای از این‌ها شعر امام در گردونه شعر فارسی جایگاه درخوری دارد و قابل طرح است،‌ در واقع تلفیقی است از سبک هندی و عراقی، البته با ذهن و زبانی امروزی، در شعر حضرت امام غلبه با نگاه عرفانی است و با توجه به سابقه اینگونه شعر که آبشخورش سبک عراقی است، در شعر امام رویکردهای اجتماعی ـ سیاسی را هم مشاهده می‌کنیم،‌ امام خیلی خوب توانسته‌اند تلفیقی بین آموزه‌های اسلام و عرفان اسلامی با رویکردهای سیاسی ـ  اجتماعی متناسب با مسائل روز جهان اسلام و امت اسلام برقرار کند.

محدثی می‌گوید: قالب مورد علاقه امام نیز غزل و رباعی بود و عمده سروده‌های حضرت امام در این قوالب شعری بوده است،‌ حضور ایشان در عرصه ادبیات معرفتی و کاربردی است،‌ ایشان برای تبلیغ اندیشه و جهان بینی خود از قالب شعر استفاده کردند. همان‌طور که فرموده‌اند: «شعر بالاترین لسان است». روی آوردن به شعر یک رویکرد ناخودآگاه است و شاعر ارادی تصمیم نمی‌گیرد،‌ حضرت امام(ع) نیز ذاتا‌ علاقه‌مند به شعر است.

منبع:ابنا

211008