عقیق: این حکایت از مرحوم ملکی تبریزی، عمق ارتباط عارفان با عالم غیب و اهمیت معنوی دعای خالصانه را به زیبایی نشان می‌دهد.
یکی از کسانی که مرحوم ملکی تبریزی را زیارت کرده و از او بهره برده است می‌گوید:
حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی روزی پس از پایان درس، عازم حجره یکی از طلبه ها در مدرسه دارالشفا شد و من در خدمتش بودم.
به حجره آن طلبه وارد شد و پس از به جای آوردن مراسم احترام و اندکی جلوس، برخاست و حجره را ترک گفت. هدف از این دیدار را پرسیدم..
در پاسخ فرمودند: شب گذشته هنگام سحر، فیوضاتی بـر مـن افاضه شد که فهمیدم از ناحیه خودم نیست و چون توجه کردم دیدم این آقای طلبه به تهجد برخاسته و در نماز شبش به من دعا می کند و این فیوضات اثر دعای اوست. این بود که برای سپاسگزاری از عنایتش به دیدارش رفتم.
سر خدا که عارفِ سالک به کس نگفت / در حیرتم که باده فروش از کجا شنید؟
پی نوشت:
سیمای فرزانگان، ص۶۰.
منبع:حوزه
